Juridische haken en ogen aan arbeidscontracten voor bepaalde tijd

iv. Werkneemster heeft die wijziging nooit ondertekend.
v. Op 18 september 2002 heeft Emergis zich in een gesprek met werkneemster op het
standpunt gesteld dat de arbeidsovereenkomst op 30 september 2002 ten einde liep.
vi. werkneemster heeft na 18 september 2002 niet meer bij Emergis gewerkt.
vii. Bij brief van 19 september 2002 heeft Emergis aan werkneemster bericht dat de
arbeidsovereenkomst na 30 september 2002 niet zou worden verlengd. Tot en met deze
datum heeft zij loon betaald.
3.2. Aan haar hiervoor onder 1 vermelde vordering tot doorbetaling van loon heeft
werkneemster ten grondslag gelegd dat de in 2001 met Emergis gesloten
arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd met een looptijd van 1 augustus 2001 tot 1
augustus 2002 met ingang van deze laatste datum op de voet van art. 7:668 lid 1 BW is
voortgezet, en dus geacht moet worden toen wederom voor de duur van een jaar op de
vroegere voorwaarden te zijn aangegaan.
De rechtbank heeft de vordering afgewezen en het hof heeft de tegen die beslissing
gerichte grieven verworpen: ‘‘Uit de stellingen van werkneemster, die erop neerkomen
dat Emergis niet heeft ingestemd met een voortzetting van de arbeidsovereenkomst voor
onbepaalde tijd en dat zij, werkneemster, het niet eens was met een verlenging van twee
maanden, volgt dat de arbeidsovereenkomst niet zonder tegenspraak is voortgezet. Het
feit dat Emergis werkneemster na 31 juli 2002 tot het werk heeft toegelaten, doet
daaraan niet af’’, aldus het hof in rov. 3.
3.3. Onderdeel 1 klaagt in de eerste plaats dat in dit oordeel de – onjuiste –
rechtsopvatting besloten ligt dat van ‘‘voortzetting zonder tegenspraak’’ als bedoeld in
art. 7:668 lid 1 geen sprake kan zijn ingeval partijen voordat de arbeidsovereenkomst
afloopt overleg hebben gevoerd over verlenging, daarbij geen overeenstemming hebben
bereikt, maar desondanks die overeenkomst na de einddatum feitelijk hebben
voortgezet. Een dergelijke opvatting valt in de bestreden uitspraak echter niet te lezen,
zodat het onderdeel in zoverre wegens gemis aan feitelijke grondslag niet tot cassatie
kan leiden.
3.4. Voor de toepassing van art. 7:668 lid 1 komt het – zoals nader uiteengezet in de
conclusie van de plaatsvervangend Procureur-Generaal onder 9 – in een geval als dit
erop aan of de werknemer op grond van gedragingen van de werkgever heeft mogen
aannemen dat de arbeidsovereenkomst na afloop van de tijd waarvoor deze was
aangegaan stilzwijgend werd voortgezet. Het hof heeft dit geenszins miskend. In zijn
hiervoor in 3.2 aangehaalde oordeel ligt immers besloten dat Emergis er na 24 juni 2002
jegens werkneemster nimmer onzekerheid over heeft laten bestaan dat zij de
arbeidsovereenkomst (anders dan werkneemster, niet voor een jaar doch) slechts voor
de duur van twee maanden wilde voortzetten. Bij dat uitgangspunt heeft het hof met
juistheid geoordeeld dat na 31 juli 2002 geen sprake is geweest van ‘‘voortzetting zonder
tegenspraak’’ als bedoeld in art. 7:668 lid 1. Hierop stuit onderdeel 1 ook voor het
overige af.
3.5. De in de onderdelen 2, 3 en 4 aangevoerde klachten kunnen evenmin tot cassatie
leiden. Zulks behoeft, gezien art. 81 RO, geen nadere motivering nu de klachten niet
nopen tot beantwoording van rechtsvragen in het belang van de rechtseenheid of de
rechtsontwikkeling.
OSR Juridische Opleidingen 161