5- orações da sapiência

2 6 6 JERÓNIMO DE BRITO
a maximarum rerum studiis retardauit, ut, licet bonis artibus et ingenio
pollerent, raro tamen in lucem ausi sint prodire.
Quo maiore laude dignus est Hieronymus ab Oleastro, uir singulari
doctrina ac uirtute praeditus, Instituti Praedicatorum decus, quando nec
timore hoc est impeditus quominus cogitationes suas litteris mandaret atque
pro uiribus Ecclesiae utilitati consuleret! Hunc igitur aliorum arrogantia non
modo non deterruit ut a piis sacrisque studiis animum auocaret, uerum etiam,
quae maximis uigiliis ac laboribus litteris mandauit, sine ulla detractorum
formidine, ut Christianae pietati incremento amicis utilitate ceterisque
emolumento esse possent, typis curauit committenda. Neque enim puerilia
uel quae sensui populari essent accommodata (ut saepe usi uenit) nobis
edidit, uerum, Platonem imitatus, qui uiros graues a comoediis, hoc est, a
rebus friuolis et quae parum habeant momenti, docuit abstinendum, quae
Bibliis sacris interpretandis, ingenio non mediocri, multis diebus elaborauit,
summa cum moderatione ac modestia omnibus offerret atque docta illa
piaque “Commentaria” in libros Moseh, quos Pentateuchum uocant, quae
singulari doctrina industriaque composuerat, ad communem utilitatem et
in gratiam litterarum nunc demum in publicum emisit.
Qua in re quantum eruditionis ac doctrinae ostenderit aliorum sit iudicio,
mihi uero in hoc opere id praeclarum uidetur, quod non modo Scripturae
sensus explanat, uerum illam ad mores et instituta uitae sapientissime
transfert atque mirifice cum litterae explicatione spiritum coniungit. Multi
enim ita scripto addicti sunt ut diuinum ipsius scripti sensum repudient et,
dum plus nimio litterae adhaerent, spiritum neglegunt. In quo non modo ab
Chrysostomo (cuius Auctor uidetur uestigia fuisse secutus), Hilario, Cyrillo,
Hieronymo, Augustino, Bernardo et aliis uiris sanctissimis longe dissident,
uerum etiam a Paulo, totius Theologiae splendore, dissentiunt. Is enim
ad Galatas quarto loquens de filiis Abrahae, ex sacris eloquiis spiritum et
doctrinam depromens, nonnulla per allegoriam dicta retulit, multisque aliis
locis, ad Corinthios, ad Hebraeos et alibi (quae quia breuitati studii silentio
praetereo) in quibus, spiritum ex Scripturis accipiens, significat ex Sacris
Litteris, quae ad nostram doctrinam, non solum ad historiam referendam,
scriptae sunt, eruditionem et spiritualem intelligentiam etiam esse petendam.
Hoc enim interpretandi genere mens illustratur, totus animus rerum diuinarum
studio concalescit atque ad caelum magnis conatibus aspirat. Qui igitur