YENİ MASONİK DÜZEN

318
YEN‹ MASON‹K DÜZEN
zaman % 100'lere bile vard›¤›n› yaz›yor (enflasyonsuz bir ortamda bu rakam›n
büyüklü¤ü elbette çarp›c›d›r). Ortaça¤ boyunca "Yahudi" ve "tefeci" kavramlar›
o kadar özdeflleflmifltir ki, baz› dillerde ayn› anlamda kullan›l›r olmufltur. O
dönemdeki baz› Almanca kitaplarda "wucherer" (tefeci) kelimesinin "Yahudi"
anlam›nda; "judaizare" (Yahudileflme) sözcü¤ünün de "faiz alma" anlam›nda
kullan›ld›¤›na rastlan›r.
Yahudi tefecilerin önemli bir özelli¤i de, mesleklerini sürekli olarak babadan-o¤ula
aktarmalar› ve bu flekilde sürekli katlanan bir sermaye ile büyük
bir ekonomik güce ulaflmalar›d›r. Bu nedenle Ortaça¤'da pek çok Kral Yahudilerden
borç alm›fllard›r. Bunun çarp›c› bir örne¤ini kitab›n ilk bafllar›nda incelemifltik:
‹spanya Kraliçesi ‹sabella'n›n Granadal› Müslümanlara karfl› giriflip
1492'de kazand›¤› savafl›, (ayn› zamanda da bir Kabalac› olan) Isaac Abrabanel
adl› tefecinin finanse etti¤ini görmüfltük. Kolomb'un yolculu¤u da Abrabanel
ve di¤er baflka baz› Yahudilerce finanse edilmiflti. Bunlar, "finansman" kavram›n›n,
en bafl›ndan beri Mesih Plan›'nda önemli bir yer tuttu¤unun iflareti
olarak yorumlanabilir. Kitab›n önceki bölümlerinde, Yahudilerin 16. ve 17.
yüzy›llardaki ekonomik güçlerine de¤inmifl ve köle ticareti, sömürgecilik gibi
alanlardaki büyük rollerini vurgulam›flt›k. Amsterdam'da kapitalizmi do¤uranlar›n
da Sefarad Yahudileri oldu¤unu konu edinmifltik.
17. ve 18. yüzy›llarda do¤an yeni bir s›n›f ise Yahudilerin ekonomik gücünü
siyasi alana da tafl›d›. Bu s›n›f, "Saray Yahudileri" (Court Jews) olarak adland›r›l›yordu
ve yeni kurulmaya bafllanan merkezi mutlak devletin finansman
ihtiyac›ndan do¤mufllard›. Bu Yahudiler, özellikle Protestan reformunun ard›ndan
Papa'n›n otoritesinden ba¤›ms›z olarak kurulan yeni merkezi devletlerin
yard›m›na koflan varl›kl› tefecilerdi. Özellikle Avrupa'n›n Protestan ve Katolik
güçleri aras›ndaki kanl› Otuz Y›l Savafllar›, hem savafl s›ras›nda hem de sonras›nda
büyük bir finansman a盤› do¤urmufltu ve bu aç›k Yahudilerce kapat›ld›.
Bunun yan›nda yeni kurulan merkezi devlet mekanizmas›, tüm yetkileri
elinde toplamak istiyordu ve bunun için de öncelikle büyük bir finansman ihtiyac›yla
karfl› karfl›ya kalm›flt›. Yeni devlet ayg›t›n›n; ordu toplay›p beslemek,
bürokrasi oluflturmak, otoritesini sa¤lamlaflt›rmak için ihtiyaç duydu¤u paray›
karfl›layan Yahudiler, do¤al olarak yeni mutlak yöneticilerin yan›nda büyük bir
güç ve sayg›nl›¤a kavufltular.
Merkezi devletlerin giriflti¤i savafllar›n finansman› da, sözkonusu "Saray
Yahudileri"nden sa¤lan›yordu. Judaica, örne¤in Osmanl›'ya karfl› giriflti¤i savafllar
s›ras›nda Avusturya'n›n tüm bütçesinin üçte birinin Yahudilerden al›nan
borçlarla karfl›land›¤›n› bildiriyor. 2 Bu "savafl finansörlü¤ü", Saray Yahudileri'nin
baflta gelen ifllevlerinden biri haline geldi. Öyle ki, ço¤u zaman karfl›l›kla
savaflan her iki devlet de, masraflar›n› Yahudilere borçlanarak karfl›l›yordu.
Bu nedenle de, savafl finanse etmek ve bu kirli iflten kar yapmak, k›sa sürede
Yahudilerle özdeflleflen bir "meslek" halini ald›. (Bu "savafl finansörlü¤ü", Kuran'da
bildirilen, Yahudilerin yeryüzünde "savafl amac›yla atefl alevlendir-
Harun Yahya