Protesto Eylemi_

Protesto Eylemi
tehlikelerden söz edip duruyordu. Hala sarsılmayan Luther şöyle duyurdu: “Worms’daki
cinlerin sayısı damdaki kiremitlerden fazla da olsa, gideceğim.”
Worms’a vardığında büyük bir kalabalık Luther’i karşılamak için kapılara akın etti.
Herkesi yoğun bir heyecan sarmıştı. Arabasından çıkan Luther, “Tanrı beni savunacaktır”
dedi. Gelişi Katolikleri şaşkınlığa düşürmüştü. İmparator danışmanlarını çağırtarak hangi
yolun izlenmesi gerektiğini sordu. Koyu bir Papa taraftarı şöyle öğüt verdi: “Bu konuyu
uzattıkça uzattık. Siz, efendimiz, bu adamı en kısa zamanda başımızdan savmaya bakın.
Sigismund, John Huss’ın yakılmasını sağlamadı mı? Sapkın bir adamı resmi korunma
güvencesi altında tutamayız.” İmparator, “Hayır” diye karşılık verdi, “sözümüzde
durmalıyız.” Reformcunun savunmasının dinlenmesine karar verildi.
Bütün kent bu dikkate değer adamı görmeye can atıyordu. Luther ise yolculuktan
yorulmuş olduğu için sessizliğe ve dinlenmeye ihtiyaç duydu. Birkaç saat dinlendikten sonra
çevresi soylular, şövalyeler, rahipler ve vatandaşlar tarafından kuşatıldı. Bu soylular
arasında imparatora kilisenin reforma ihtiyacı olduğunu cesaretle söyleyen kişiler de vardı.
Düşmanlar kadar dostlar da bu gözü pek insanı görmeye gelmişlerdi. Luther’in yüzünde
cesaret ve kararlılık okunuyordu. Soluk, ince yüzünde yumuşak ve hatta neşeli bir ifade
vardı. Sözlerinin derin ciddiyeti düşmanlarının bile karşı duramadığı bir güç sergiliyordu.
Bazıları tanrısal bir gücün kendisiyle birlikte olduğuna inanıyordu.12 Başkaları ise,
Ferisilerin İsa’ya söylediği gibi “O’nu cin çarpmış” diyorlardı (Yuhanna 10:20).
Ertesi gün, bir imparatorluk görevlisi gelerek Luther’i savunmasını vereceği salona
götürdü. Her bölme, Papaya karşı çıkına cesareti gösteren bu adamı görmek isteyen
heveslilerle dolup taşıyordu. Birçok savaştan kahraman olarak çıkan eski bir general, ona
yumuşak bir dille şöyle dedi: “Ah zavallı keşiş, sen şimdi benim ve ordumdaki tüm
subayların girdiği kanlı savaşların çok daha soylusu için buradasın. Eğer mücadelen adilse,
Tanrı’nın adında yürü ve hiçbir şeyden korkma. Tanrı seni bırakmayacaktir.”
Luther kurulun önüne çıkıyor
İmparator tahta geçip oturdu. Çevresinde imparatorluğun en düzeyli kişileri vardı. Martin
Luther şimdi imanını savunmak zorundaydı. “Kurula çıkması bile papalığa karşı başlı başına
bir zaferdi. Papa onu zaten mahkum etmişti ve kurul sırf bu kararıyla bile Papanın üzerinde
olduğunu ima ediyordu. Papa bu adama yasak koymuş, insan toplumundan çıkarıp atmıştı;
ama o saygılı bir dille davet edilmiş ve saygın bir kurulun huzuruna çıkmıştı. Roma
tahtından inmeye başlamıştı; buna neden olan da bir keşişin sesiydi.14
Reformcu çekingen ve utanmış gibi görünüyordu. Birkaç prens kendisine yaklaştı; biri
şöyle fısıldadı: “Bedeni öldüren, ama canı öldürmeye gücü yetmeyenlerden korkma.” Bir
başkası şöyle dedi: “Benden ötürü valilerin ve kralların önüne çıkarılacaksınız. Konuşacak
olan siz olmayacaksınız. Babanızın Ruhu sizin aracılığınızla konuşacaktır” (Bkz. Matta
10:28, 18, 19).
59