Pokaż treść! - Biblioteka Multimedialna Teatrnn.pl

zebyji króweńki w pole wychodziły,
Gajiku...
4. Dojcieześ nam, dójcie chuć chleba z olejem,
zęby was synecek nie bywoł złodziejem.
Gajiku...
16. Gaik w Osinach
Informator: Julia Matraszek (lat 64) i członkinie
zespołu śpiewaczego Koła Gospodyń Wiejskich w Osinach;
nagranie 14 II1987 r.
10. Dajcież nam, dajcie osełeczke masła,
żeby wam pasturka dobrze krowy pasła.
Gajiku zielony itd.
11. Dajcież nam, dajcie chleba z olejem
żeby wasz syneczek nie był złodziejem.
Gajiku zielony itd.
12. My już od was odchodzimy,
zdrowia, szczęścia wam życzymy.
/: Gajiku zielony, pięknie przystrojony,
w czerwone wstążeczki, w prześliczne dzieweczki:/
Z gaikiem w Osinach chodziły grupy dziewcząt około piętnastoletnich
(3-5 osobowe) w okresie od Wielkanocy do Przewodniej
Niedzieli. Gaik to gałąź sosnowa przystrojona
1. W Wielgie Niedziele jak kto poszed do kościoła, to spieszył
wstążkami i obrazkiem. Za śpiewanie dziewczynki dostawały do
koszyka kolędę -jajka, placek.
Gajiku zielony, pięknie przystrojony,
w czerwone wstążeczki, w prześliczne dzieweczki.
1. My z gajikiem wstępujemy,
zdrowia, szczęścia wam życzymy,
Gajiku zielony itd.
2. My z gajikiem w każdym razie, \". gfa
a w naszym gajiku Pan Jazus w obrazie.
Gajiku zielony itd.
3. My z gajikiem do sadzaweczki,
za naszym gajikiem jido panieneczki.
Gajiku zielony itd.
4. My z gajikiem do gospodarza,
a u gospodarza są wszelakie zboża.
Gajiku zielony itd.
5. My z gajikiem do gospodyni,
a u gospodyni są z puchu pierzyny.
Gajiku zielony itd.
6. My z gajikiem do panienki,
a u tej panienki są białe firanki.
Gajiku zielony itd.
7. Dajcież nam, dajcie jajek dwadzieścia pięć,
ażeby do córki przyjechał ładny zięć.
Gajiku zielony itd.
8. Dajcież nam, dajcie tych jajek piętnaście
żeby wam sie kury nie niosły po oście.
Gajiku zielony itd.
9. Dajcież nam, dajcie tę całą kiełbasę,
niechże ja se gajik trzy razy opase.
Gajiku zielony itd.
17. Inne wierzenia wielkanocne
sie do domu, żeby prędzy przyjść, bo żeby się proso urodziło.
[Pałecznica, inf. J. Bartnik]
2. Żeby badyla [chwastów - JA] nie było na polu, nie
można było sie położyć spać. Już w Wielgu Niedziele nikt, żeby
mu najgorzy spać sie chciało, to sie nie położył spać, bo badyla
bedo rosły w prosie, w ogrodzie, wszędzie. I tera sie nieraz Śmiejo:
- O, boś spała, bo ci badyle urosło! (Pałecznica, inf. J. Bartnik]
3. Na rezurekcji to było bębnienie i strzelanie na wiwat. To
znaczyło, że Pan Jezus z grobu powstał. [Pałecznica, inf.
Julia Budzyńska (1. 79), nagranie styczeń 1992]
4. W Wielku Sobotę przed kościołem ogień palili z tarniny
cyli tarki. To używane było jako ciernie Pana Jezusa. Węgielki
wkładało sie do święcony wody. I ta woda sie nie popsuła i dwa
lata stała. [Pałecznica, inf. J. Budzyńska]
5. Skorupki ze święconych jajków zbierały i jak kartofle sie
sadziło, to sieje sypało w worek, żeby robaki nie gryzły tych kartofli.
[Pałecznica, inf. J. Bartnik]
6. Mięso do święcenia to musiało bycz kością, z gnatem, bo
ten gnat służył jak krety gdzieś kopały w ogrodzie, to tam
wsadzały tego gnata. Ijak komuś taka martwa kość wyrosła, to
tern gnatem krześliły, tam żegnały i że to miało ginąć.
[Pałecznica, inf. J. Bartnik]
7. W Popielec to ksiundz palił stare palmy i tern popiołem
palmowem posypywał na głowie. To jest na pamiątkę, ze z
prochu powstałeś i w proch sie u obrócis. [Borków, inf.
S. Małyska]
Roman Prószyński, Pisanki
Dzierzkowice, woj. lubelskie
77