Prof. dr inż. Jan PajÄ k Istnienie i działanie przeciw-świata ... - Menu 1

H-96
do wyjętej z wody i rzucającej się ryby (np. suma). Ciężka głowa tej ryby reprezentowałaby
wtedy ważki atom, zaś trzepoczący się ogon - bezważki przeciw-atom. Innym odpowiednikiem
tych oscylacji byłaby huśtawka lub wahadło, którego osią jest ważki atom, zaś wahającym się
końcem - bezważki przeciw-atom. Z kolei podczas oscylacji skrętnych oba człony tej pary
wykonywałyby ruchy podobne do zakręcania i odkręcania nakrętki na śrubie. W końcu
podczas oscylacji okrężnych para atom i przeciw-atom zachowywałaby się podobnie jak
opadające i wirujące w powietrzu nasionko sosny, lub wirujące jednoramienne śmigiełko. W
ich przypadku przeciw-atom zakreślałby okręgi wokół centrum grawitacyjnego danej pary.
Ilość możliwych oscylacji niepomiernie się zwiększa, jeśli zamiast pojedynczych
atomów, telekinetyzowane są cząsteczki, czy nawet jeszcze bardziej od nich skomplikowane
związki. W takim przypadku liczba odmiennych rodzajów ich oscylacji ulega zwiększeniu.
Takiemu samemu zwiększeniu ulega więc też i liczba odmiennych sposobów, na jakie
substancja złożona z tych cząsteczek czy związków może zostać natelekinetyzowana.
Opisany powyżej mechanizm natelekinetyzowania wyjaśnia pochodzenie całego
szeregu cech, jakie charakteryzowały będą ten odmienny stan materii. Wymieńmy teraz i
podsumujmy najważniejsze z nich:
(a) Niepomijalnym warunkiem natelekinetyzowania jest zaistnienie ruchu przeciwmaterii,
tj. pojawienie się ruchu telekinetycznego. Ruch fizyczny nie jest bowiem w stanie
wywołać natelekinetyzowania. W wyjaśnionej uprzednio analogii, taki ruch fizyczny
odpowiadałby pochwyceniu i poruszeniu najpierw ważkiej piłki, podczas gdy bezważka piłka
podążałaby za nią bez początkowej deformacji. Oczywiście, w rezultacie końcowym, ruch
fizyczny nie jest w stanie zainicjować omówionych poprzednio oscylacji telekinetyzujących.
(b) Każdy rodzaj ruchu przeciw-materii powodował będzie natelekinetyzowanie. Dla
natelekinetyzowania istotny jest bowiem pierwszy impuls tego ruchu, natomiast nie jest ważna
jego kontynuacja. Z tego powodu natelekinetyzowanie nastąpi NIE tylko w rezultacie
zadziałania efektu telekinetycznego (tj. postępowego ruchu telekinetycznego), ale także w
efekcie wibracji przeciw-materii w podrozdziale H7.1 opisanych pod nazwą fal telepatycznych.
Zdolność wibracji telepatycznych do telekinetyzowania substancji znajduje zresztą wiele
praktycznych zastosowań - jeden z ich przykładów, tj. telekinetyczne rolnictwo, omówiony
będzie w podrozdziale NB2.
(c) Istnieją różne rodzaje natelekinetyzowania, jakich charakterystyki są zasadniczo od
siebie odmienne. Odpowiadają one omówionym poprzednio różnym rodzajom oscylacji
atomów i ich przeciw-atomów czy cząsteczek i ich przeciw-cząsteczek, np. skurczoworozprężnym,
zgiętnym, skrętnym, itp. W każdym z tych rodzajów natelekinetyzowania, nie tylko
że forma oscylacji jest inna, ale także i ich częstość rezonansowa jest odmienna. Jestem też
zdania, że określony sposób telekinetyzowania preferował będzie wytwarzanie jednego z tych
rozdzajów oscylacji. Przykładowo, natelekinetyzowanie efektem telekinetycznym (tj. liniowym
ruchem telekinetycznym) preferować może wytwarzanie oscylacji skurczowo-rozprężnych.
Natomiast telekinetyzowanie falami telepatycznymi preferować może wytwarzanie oscylacji
zgiętnych lub okrężnych, chyba że częstość i polaryzacja danej fali telepatycznej będzie
zgodna z częstością rezonansową oscylacji skurczowo-rozprężnych lub skrętnych. Z kolei
telekinetyzowanie procesami o charakterze elektromagnetycznym (np. poprzez topienie
niektórych substancji stałych, przykładowo lodu lub śniegu), powodować może preferowanie
oscylacji skrętnych.
(d) Ta sama substancja, tyle że natelekinetyzowana na odmienne sposoby,
charakteryzowała się będzie innymi zbiorami atrybutów. Oznacza to, że zależnie od sposobu
natelekinetyzowania, niektóre atrybuty danej substancji będą różne. To z kolei może posiadać
szereg praktycznych konsekwencji. Jako przykład rozpatrzmy czysto hipotetyczną możliwość,
że np. natelekinetyzowanie oscylacjami skurczowo-rozprężnymi powodowałoby stymulację
przyspieszonego wzrostu danej rośliny, natomiast natelekinetyzowanie np. oscylacjami
skrętnymi powodowałoby wyhamowywanie tego wzrostu. W takim przypadku
telekinetyzowanie wody przeznaczonej do podlewania tej rośliny poprzez jej umieszczanie w
dwóch różnych piramidach, mogłoby dać całkowicie przeciwstawne wyniki, zależnie od tego