Prof. dr inż. Jan PajÄ k Istnienie i działanie przeciw-świata ... - Menu 1

H-22
#3. Paranormalne działania osób zahipnotyzowanych (np. sztywne leżenie na
pojedynczej podporze), będących w stanie głębokiej medytacji, poddanych transowi
religijnemu, euforii, itp.
#4. Uzdrawianie. Większość efektywnej działalności uzdrowicielskiej opiera się na
pracy telekinetycznej dokonywanej przez uzdrowiciela na chorych częściach organizmu. Praca
wykonywana w czasie takiej działalności również spełnia postulat samoczynnej wymiany
ciepła z otoczeniem. Stąd daje się ona rejestrować tymi samymi metodami jak każda inna
praca telekinetyczna. Jako jej przykład patrz rysunek H4.
W tym miejscu powinno zostać też podkreślone, że możliwość instrumentalnej
rejestracji pracy telekinetycznej wskazana w niniejszym rozdziale, umożliwia proste pomiary
efektywności (tj. wydajności termicznej) danej działalności uzdrowicielskiej. To z kolei zezwala
na odróżnienie osób posiadających rzeczywiste zdolności uzdrowicielskie, od tych którzy takie
zdolności jedynie deklarują. Być może więc, że już w niedalekiej przyszłości rozpoczęta
zostanie instrumentalna weryfikacja efektywności telekinetycznej uzdrowicieli, połączona np. z
wydawaniem im odpowiednich dyplomów i potwierdzeń ich zdolności.
#5. Niektóre pokazy zawodowych magików. Istnieją magicy, szczególnie
orientalnego pochodzenia, którzy opanowali zdolność do wywoływania pracy telekinetycznej
na życzenie. Wykorzystują oni tą zdolność do uzyskiwania co bardziej widowiskowych efektów.
Z reguły ich działania sprowadzają się do nieniszczącej penetracji ciała ludzkiego ostrymi
obiektami, podobnie jak to czynią uzdrowiciele podczas tzw. bezkrwawych operacji. Mogą też
demonstrować penetrację jednych obiektów innymi. Jednakże istnieją też magicy
demonstrujący lewitację, bezdotykowe przemieszczanie obiektów, zmianę właściwości
obiektów (np. usztywnianie powrozów efektem telekinetycznym), itp.
Większość wymienionych powyżej źródeł biologicznej pracy telekinetycznej jest w
stanie dostarczyć tą pracę na żądanie. Źródła te są więc wystarczająco powtarzalne dla ich
wykorzystania w eksperymentach laboratoryjnych nad telekinezą.
Niezależnie od wylistowanych powyżej źródeł biologicznej pracy telekinetycznej, istnieją
też źródła wersji technicznej takiej pracy. Najłatwiej dostępne z tych technicznych źródeł
telekinezy, obejmują:
#6. Siłownie telekinetyczne opisane szczegółowo w podrozdziale K6.1 tej monografii i
w traktacie [7/2]. Główne podzespoły tych siłowni, np. ich wirujące dyski magnetyczne ze
szczotkami odbierającymi wytwarzany prąd, mogą dostarczyć znacznych ilości pracy
telekinetycznej. W przypadku więc posiadania dostępu do takich siłowni, lub do ich głównych
podzespołów, możliwym też jest i ich wykorzystanie w eksperymentach nad potwierdzeniem
istnienia przeciw-świata.
#7. Wehikuły pozaziemskich cywilizacji (UFO). W sposób niewidzialny wehikuły te
nieustannie operują na Ziemi w stanie migotania telekinetycznego – po szczegóły patrz opisy z
podrozdziałów T2, U3.1.2 i L1. Na zasadzie telekinezy działa także telekinetyczny napęd
osobisty UFOnautów, którzy wysoce powtarzalnie, aczkolwiek zwykle nieodnotowywalnie,
wlatują do naszych mieszkań – po szczegóły patrz podrozdziały U3.8, T4, R2 i L5.
Dlatego, jeśli takie urządzenia są dostępne w sposób powtarzalny, staje się możliwym
ich wykorzystanie do opisywanych tutaj eksperymentów.
(2A) Rejestracja jarzenia pochłaniania. Pierwsza grupa nowych eksperymentów
potwierdzających istnienie przeciw-świata polega na wywoływaniu ruchu telekinetycznego,
oraz na fotograficznym utrwalaniu jarzenia pochłaniania. Ja sam kiedyś realizowałem takie
eksperymenty. W tym celu odszukałem kilka osób zdolnych do powodowania telekinezy
biologicznej, a następnie fotografowałem obiekty poruszane telekinetycznie przez te osoby,
zwykle różdżki radiestezyjne. Kilka z wykonanych fotografii nie wyszło. We większości tych co
wyszły, faktycznie uzyskałem dowody obecności jarzenia pochłaniania. Z uwagi jednakże na
niewielką pracę telekinetyczną wykonywaną przez te osoby, jarzenie jakie wyszło i jakie udało
mi się zarejestrować, nie było wystarczająco spektakularne dla zaprezentowania w tej
monografii. Na szczęście, niezależnie ode mnie, inni badacze również wykonywali fotografie
obiektów przemieszczanych telekinetycznie. Na wielu z nich jarzenie pochłaniania jest