Prof. dr inż. Jan PajÄ k Istnienie i działanie przeciw-świata ... - Menu 1

H-110
okaże się zbawienna dla naszej cywilizacji. Wszakże, jak zapewne czytelnicy wiedzą to już z
nauki ekonomii lub z doświadczeń własnego życia, każdy "monopol", włączając w to
"monopol na wiedzę" dotychczasowej "ateistycznej nauki ortodoksyjnej", jest ogromnie
niemoralny i niszczycielski dla wszystkich. Przykładowo, zaniża on jakość i wydajność badań i
pracy, ucisza krytykę a stąd blokuje ujawnianie prawdy, prowadzi do wypaczeń, mody,
promowania tabu (tj. zakazanych dziedzin których NIE wolno badać), promuje niemoralne
zachowania (np. opresję, wyniszczanie, agresję), deprawuje, demoralizuje i degeneruje
pracowników i decydentów, eskaluje ceny, pogłębia lenistwo, dzieli na klasy i kategorie, itd., itp.
Empiryczne życie nieustannie nam potwierdza, że "przebywanie tej samej drogi, jednak
w obu przeciwstawnych kierunkach, zawsze jest źródłem dwóch odmiennych zbiorów wiedzy,
które jednak nawzajem się uzupełniają". Przykładowo, jeśli stoimy na czubku góry zaś nasz
wzrok przechwytuje obrazy (światło) przychodzące z jej podnóża, nasz widok jest odmienny
niż kiedy stoimy na podnóżu góry zaś nasz wzrok przechwytuje obrazy (światło) przychodzące
do nas z czubka góry. Jednak dopiero nasze dwa uważne przyglądnięcia się w obu tych
kierunkach dają nam pełen obraz sytuacji z ową górą. Podobnie, jeśli np. oglądamy krajobraz
przez lunetę lub lornetkę patrząc z jednego jej końca, to co widzimy zasadniczo się różni od
widoku kiedy patrzymy przez tą samą lunetę lub lornetkę z odwrotnego jej końca. Jednak
dopiero złożenie razem naszych doznań przy obu tych kierunkach patrzenia daje nam pełną i
zbalansowaną wiedzę o działaniu lunety czy lornetki. To samo się dzieje nawet jeśli np.
idziemy lub jedziemy "do", a potem "z", jakiegoś miejsca - nasza droga w obie strony też
dostarcza nam odmiennej wiedzy, chociaż przebiega po dokładnie tej samej trajektorii (np.
droga "z" subiektywnie zawsze "czuje się" jako "krótsza" i jakbyśmy przebywali ją "szybciej",
niż droga "do", a ponadto w drodze "z" zawsze wyłapujemy dodatkowe szczegóły od "drugiej
strony" które przeoczyliśmy w drodze "do"). Na ujściach niektórych rzek zadziwiają turystów i
gromadzącą się tam "gawiedź" niezwykłe zagęszczone "super-fale" biegnące "pod prąd" wody,
czyli "od morza" - tak jak opisuje to punkt #D2 totaliztycznej strony o nazwie
"dipolar_gravity_pl.htm". Jednak dopiero zobaczenie także niezwykle "rozrzedzonych" fal
biegnących "z prądem" szybkiej rzeki ujawnia nam że tamte "super-fale" są wynikiem
zderzania się ruchu fali i ruchu wody - i że to zderzanie je "zagęszcza". Podobnie zobaczenie
tzw. "przesunięcia ku czerwieni" w świetle gwiazd "zagęszczonym" poprzez poruszanie się
"pod prąd grawitacji" ciężkich gwiazd, jedynie pobudza dzikie spekulacje niektórych
niedouczonych naukowców na temat "skąd owa czerwień się wywodzi". Jednak dopiero
zobaczenie również "przesunięcia do fioletu" światła padającego z błękitnego nieba a
"rozrzedzanego" przez poruszanie się "z prądem grawitacji" ziemskiej, ujawnia racjonalnie
myślącym osobom że "grawitacja jest dynamicznym polem dipolarnym" podobnym do pola
formowanego przez powietrze na "wlocie" do wentylatora. Podsumowując powyższe, jeśli
chce się uzyskiwać pełną i zbalansowaną wiedzę o następstwach jakiejś "drogi", wówczas
konieczne jest doświadczenie owej drogi w obu jej kierunkach.
Na przekór tych empirycznych ustaleń, że "tylko odbycie drogi w obu jej kierunkach
dostarcza nam pełnej i zbalansowanej wiedzy", ludzie w każdej sprawie upierają się przy
odbywaniu drogi w tylko jednym kierunku. Jako przykład tego upierania się rozważmy "drogę
do Boga". W średniowieczu religie "patrzyły na wszystko zaczynając od Boga i ekstrapolując to
na otaczającą rzeczywistość", zaś "paliły na stosie" każdego kto próbował gromadzić
ateistycznną wiedzę. Z kolei w dzisiejszych czasach ateistyczna nauka "patrzy na wszystko
zaczynając od otaczającej nas rzeczywistości oraz ekstrapolując swe ustalenia na Boga", zaś
"pali na stosie" każdego kto (jak moje "totaliztyczne nauki") usiłuje ukazać świat z perspektywy
Boga. Niefortunnie, poprzez ograniczanie swych badań wyłącznie do tego jednego podejścia,
dotychczasowa nauka doszła do błędnego wniosku że "Boga wcale NIE ma". Tymczasem
empiryka nas uczy, że aby uzyskać "pełną i zbalansowaną wiedzę", konieczne jest
poznawanie rzeczywistości (i Boga) przy odbywaniu drogi w obu kierunkach, tj. zarówno przy
"postawieniu się w sytuacji Boga i ekstrapolowaniu wyników na otaczającą nas rzeczywistość",
jak i przy "ateistycznym badaniu otaczającej nas rzeczywistości i extrapolowaniu ustaleń na
Boga". Wszakże w taki sposób oba podejścia mogą nawzajem się sprawdzać i uzupełniać.