Prof. dr inż. Jan PajÄ k Istnienie i działanie przeciw-świata ... - Menu 1

H-48
fizykalno-intelektualne należy jednak odróżniać od zjawisk czysto intelektualnych. (Zjawiska
czysto intelektualne wynikają z faktu, że każda indywidualna cząsteczka przeciw-materii
posiada pamięć jaka zawiera wpisany w nią jakiś naturalny program wykonawczy, że
cząsteczka taka wykazuje inteligencję i stąd jest zdolna do zrealizowania tego wpisanego w
nią naturalnego programu, oraz odznacza się wolą do entuzjastycznego realizowania tego co
zostało jej zlecone zawartym w niej programem. Zauważ, że dokładnemu opisowi zjawisk
czysto intelektualnych zachodzących w przeciw-materii poświęcony jest cały odrębny rozdział
I.) Do chwili pisania niniejszego ustępu zdołałem zidentyfikować następujące zjawiska
fizykalno-intelektualne:
#3A. Energia. Zachowanie się cząsteczek przeciw-materii definiowane jest
przez specjalne programy informatyczne, jakie opisują jak cząsteczki te w danej chwili mają
się zachowywać. Więcej informacji o owych programach zawarte jest w następnym rozdziale I,
jaki opisuje inteligentne atrybuty przeciw-materii. Programy te mogą się przemieszczać z
jednej cząsteczki przeciw-materii, do innej cząsteczki przeciw-materii, dyktując tym
cząsteczkom jak mają się zachowywać. Przez dzisiejszą naukę takie "programy zachowania"
cząsteczek przeciw-materii opisywane są terminem "energia" (po szczegóły patrz podrozdziały
JE9 i JE9.1). Aczkolwiek nauka zienska potrafiła zaobserwować fakt ich istnienia i
przemieszczania się, nie potrafiła dokładniej wyjaśnić czym właściwie energia jest. Wszystkie
zjawiska energetyczne z naszego świata są więc następstwem wędrówki odnośnych
programów informatycznych z jednych zgrupowań inteligentnej przeciw-materii na inne.
Natomiast wszelkie prawa rządzące energią i jej przemianami, wynikają z praw przeciw-świata
odnoszących się do naturalnych programów jakie opisują odnośne zachowania zgrupowań
przeciw-materii. Dla przykładu, ponieważ programy energii zawarte w przeciw-materii typowo
nie mogą być ani tworzone ani niszczone, a jedynie mogą one zmieniać objętość przeciwmaterii
w jakiej w danej chwili rezydują i jakiej zachowaniem kierują, stąd do energii stosuje się
podobne "prawo bilansu" jakie odnosi się też do programów i substancji. Ponieważ programy
te dla ludzi są niezniszczalne i jedynie wszechświatowy intelekt wie jak je formować, stąd
również do energii stosuje się prawo, że ludzie nie mogą jej ani wytworzyć ani zniszczyć, a
jedynie przegrupować lub przetransformować z jednej formy na inną. Itd., itp.
#3B. Czas. Dotychczasowe definiowanie czasu przez starą naukę ziemską, jako
niezmiennego "czwartego wymiaru", Koncept Dipolarnej Grawitacji deklaruje jako całkowicie
błędne. W nowym Koncepcie Dipolarnej Grawitacji czas okazuje się bowiem przepływem
kontroli wykonawczej przez programy zawarte w naszych duplikatach przeciw-materialnych -
patrz jego opisy w podrozdziałach H9.1 i M1. Stąd, zgodnie z Konceptem Dipolarnej Grawitacji,
upływ czasu może być cofany do tyłu, spowalniany, przyspieszany, przestawiany do przodu,
itp. Można też budować "wehikuły czasu" jakie przemieszczały nas będą w czasie. Wszystkie
więc prawa rządzące czasem wynikają z praw jakie rządzą przepływem kontroli wykonawczej
przez algorytmy z naszych duplikatów przeciw-materialnych. Stąd muszą one być bardzo
podobne do praw jakie rządzą zachowaniem się dzisiejszych programów komputerowych.
#3C. Pole grawitacyjne. Wprawdzie dzisiejsza nauka jest świadoma jego
istnienia i nawet opisała jego podstawowe atrybuty oraz prawa nim rządzące, jednak nie
potrafi wyjaśnić ani czym ono jest, ani jaka jest jego natura. Przykładowo nawet w chwili
aktualizowania tego ustępu, czyli niemal 20 lat po sformułowaniu przeze mnie Konceptu
Dipolarnej Grawitacji i formalnym udowodnieniu że grawitacja jest dynamicznym polem
dipolarnym, stara nauka ziemska ciągle upierała się że pole grawitacyjne ma charakter
statycznego pola monopolarnego. Zgodnie z moją obecną interpretacją, pole grawitacyjne jest
to po prostu rodzaj siły tarcia, jaka zostaje uformowana podczas przepływu energii (czyli
"programów zachowaniowych") z jednych cząsteczek przeciw-materii do innych. Szersze
opisy moich rozważań na temat natury pola grawitacyjnego przytoczone są w podrozdziale
JE3.7.1 niniejszej monografii. Wszystkie prawa rządzące grawitacją wynikają więc z własności
owej siły tarcia jaka powstaje podczas przepływu naturalnych programów rezydujących w
przeciw-materii.