Prof. dr inż. Jan PajÄ k Istnienie i działanie przeciw-świata ... - Menu 1

HB-132
Rys. H1. "Jarzenie pochłaniania" utrwalone na fotografii a wytworzone w przestrzeni przebytej przez
V-kształtną różdżkę radiestezyjną zadzieraną w górę oddziaływaniem telekinetycznym. Wykrycie tego
świecenia dostarcza jednego z eksperymentalnych dowodów na istnienie efektu telekinetycznego a
stąd i na istnienie przeciw-świata. Jarzenie pochłaniania powstaje gdy, zgodnie z "postulatem
samoczynnej wymiany ciepła z otoczeniem" (patrz podrozdziały H6.1.3 i H1.3), obiekty przemieszczane
telekinetycznie zaspokajają swoją konsumpcję energii poprzez spontaniczne pochłanianie ciepła
otoczenia. Z kolei taka absorpcja ciepła powoduje gwałtowną zmianę orbit elektronów w materii z której
ta energia cieplna została pochłonięta (elektrony te spadają na niższe orbity). Zgodnie zaś z fizyką
kwantową taka zmiana orbit elektronów musi wiązać się z emisją fotonów. Stąd następstwem ruchu
telekinetycznego jest świecenie atomów materii otaczającej przemieszczany obiekt. Najdostępniejszym
źródłem biologicznego ruchu telekinetycznego są radiesteci, których różdżki zostają ugięte
telekinetycznie w dół w chwili wykrycia żyły wodnej. (U kobiet-różdżkarzy uginanie to zwykle następuje
w górę.) Powyższe zdjęcie ilustruje niezwykle silne jarzenie pochłaniania wydzielane z przestrzeni
otaczającej koniec różdżki radiestezyjnej ugiętej w górę w chwili wykrycia wody. Oryginalnie było ono
opublikowane w dwóch książkach Christopher'a Bird'a, zatytułowanych: [1Rys.H1] "Divining" (A Raven
Book, London 1979, ISBN 354-043889, strona 7); oraz [2Rys.H1] "The divining hand" (1st edition, E.P.
Dutton, New York 1979, ISBN 0-525-09373-7, strona 7). Na początku swych badań nad zjawiskiem
telekinezy ja też wykonałem własną serię zdjęć różdżek radiestezyjnych, utrwalając pojawiające się na
nich jarzenie pochłaniania. Aczkolwiek zarejestrowałem przypadki wystarczające do dowiedzenia
poprawności swoich teorii, radiesteci jakich fotografowałem nie wytwarzali efektów świetlnych aż tak
spektakularnych jak ten pokazany na powyższym zdjęciu. Moje badania ujawniły więc, że poszczególni
radiesteci, podobnie jak indywidualni uzdrowiciele, są w stanie wytworzyć efekt telekinetyczny o
różniącej się intensywności. Osoby zdolne do efektu o intensywności tak dużej jak ta pokazana na
powyższej fotografii występują niezwykle rzadko.