Prof. dr inż. Jan PajÄ k Istnienie i działanie przeciw-świata ... - Menu 1

H-27
wszystko to co w tym zakresie dzisiejsza nauka daje im do zrozumienia. Jako przykład rozważ
zwodnicze twierdzenia nauki, że we wszechświecie nie daje się znaleźć miejsca dla Boga.
Albo że istnienie ludzkiej duszy nie jest ani teoretycznie możliwe, ani eksperymentalnie
sprawdzalne. Czy że mierzalne i kształtowalne są jedynie materialne sprawy, zaś moralność i
duchowość nie poddają się naukowym metodologiom. Itd., itp.? Czyż w takim świetle nie jest
zwykłą arogancją i zarozumiałością indywidualnych naukowców, jeśli wykładając o grawitacji i
teoriach Newtona, wcale nawet nie wspominają swoim studentom o nowym Koncepcie
Dipolarnej Grawitacji ani o co ważniejszych konsekwencjach z konceptu tego wynikających?
Działania na moralną i duchową szkodę ludzi, jakie dotychczasowa nauka prowadzi w oparciu
o błędne zrozumienie grawitacji, daje się jedynie porównać do tak ogromnych wypaczeń
religijnych jak np. Inkwizycja. Chociaż z wielkimi trudnościami, jednak pewnego dnia dipolarne
zrozumienie wszechświata zapewne się upowszechni. Wówczas ludzie oficjalnie się dowiedzą,
że w dipolarnym zrozumieniu rzeczywistości faktycznie istnieje miejsce na moralność, na
duchowość i na wszechświatowy intelekt (Boga). Ciekawe czy wówczas nauka ziemska
oficjalnie przeprosi ludzkość za te długie lata zwodzenia i utrzymywania w zakłamamniu
jakiemu wszystkich poddała - tak jak chrześcijaństwo w końcu przeprosiło ludzkość za
zbrodnie Inkwizycji.
Rozważmy jeszcze jeden przykład, jaki dodatkowo poszerzy naszą świadomość
możliwych konsekwencji oficjalnego upowszechniania zwodniczych informacji, przez naukę
bazującą na starej monopolarnej grawitacji. Mianowicie zastanówmy się przez chwilę jakie
byłyby następstwa np. faktu, gdyby opisywani w podrozdziale OC1 i w rozdziałach P do V
szatańscy pasożyci przechwytywali i więzili w swoich maszynach dusze ludzkie, tak jak to
opisano w podrozdziale U4.1. Z kolei dusze owe nadawałyby potem świadomość i inteligencję
ich wehikułom i urządzeniom technicznym. (Z tego co wyjaśniono w podrozdziale OC1,
pasożyci ci zamiast biedzić się nad opracowaniem tzw. "sztucznej inteligencji" jaka
kierowałaby ich maszynami, są "symulowani" jakby woleli wyłapywać w tym celu i po prostu
więzić w swoich maszynach inteligentne dusze samobójców. Potem dusze te musiałyby
pracować na nich, posłusznie sterując tymi maszynami przez całe wieki.) Otóż poprzez
odwracanie uwagi od spraw duchowych, nauka dopomagałaby, aby tysiące dusz ludzi
zwiedzionych przez ową naukę pokutowało potem przez wieki uwięzione w inteligentnych
maszynach takich szatańskich pasożytów.
Jak to wynika z narzędzi rozdziału JA, poprzez upieranie się przy błędnym zrozumieniu
grawitacji, a w wyniku tego - poprzez wprowadzanie ludzkości w błąd w sprawach moralności,
duchowości i wszechświatowego intelektu (Boga), nauka popełnia totaliztyczny grzech o
wprost niewyobrażalnej skali. Totalizm naucza, że będąc świadomymi tego grzechu, mamy
nieprzerzucalny na innych obwiązek podejmowania działań jakie go korygują i neutralizują.
Praktycznie to oznacza, że każdy kto wie cokolwiek na temat totalizmu i nowego Konceptu
Dipolarnej Grawitacji, powinien uświadamiać swoich bliźnich o sytuacji. Powinien więc
wyjaśniać innym, że dotychczasowa nauka ziemska popełnia ogromny błąd w najbardziej
fundamentalnej sprawie i że faktycznie istnieje poprawna teoria naukowa, czyli nowy Koncept
Dipolarnej Grawitacji, jaka błąd ten naprawia. Teoria ta jednoznacznie udowadnia, że we
wszechświecie faktycznie jest miejsce na prawa moralne, na nieśmiertelne rejestry (duszę),
oraz na wszechświatowy intelekt (Boga). Ponadto dowodzi ona, że inteligentny przeciw-świat
rządzi naszym życiem z iście żelazną ręką, zaś jego prawa są nawet jeszcze bardziej
powtarzalne, jednoznaczne, konkretne i twardo egzekwowane, niż prawa fizyki.
W chwili aktualizowania tej monografii w 2011 roku, nowy Koncept Dipolarnej Grawitacji
i totalizm istniały i były upowszechniane po świecie przez ponad 25 lat. Przez cały też ów czas
podejmuję nieustające wysiłki, aby wprowadzić te dwie ogromnie istotne dziedziny ludzkiej
wiedzy w sferę zainteresowania oficjalnej nauki i jej naukowców. Niestety, jedyne co otrzymuję
przy takich próbach, to racjoinalnie niczym nieuzasadniane odrzucanie połączone z
przemądrzałymi komentarzami i kpinami. (Nieracjonalnie owo odrzucanie jest uzadnione
"monopolem na wiedzę" i korzyściami jakie dotychczasowa nauka czerpie z owego monopolu.)
Dzieje się tak na przekór, że oprócz kpienia i wymądrzania się, żaden naukowiec nie był