Prof. dr inż. Jan PajÄ k Istnienie i działanie przeciw-świata ... - Menu 1

H-90
Upowszechnione obecnie naukowe wyjaśnienie dla tych "ripples" stwierdza, że są one
produktem tarcia jakiegoś przepływającego medium o piaszczyste podłoże. Ich mechanizm
jest wyjaśniany jako zbliżony do tego występującego w przypadku skrobania cegły długą
sprężyną, tj. obejmuje on cykliczne zatrzymania tarciowe i następne uwolnienia ruchu danego
medium. Niemniej obserwacje jakie dokonałem zaprzeczają prawidłowości owego naukowego
wyjaśnienia. Wykazują one bowiem, że "ripples" tworzone są również pod wodą morską nie
posiadającą wcale prądu przepływu, a jedynie przebiegające przez nią fale ciśnienia. Ponadto
zaobserwowałem, że ich wytworzenie przez wiatr wymaga jednostajnego podmuchu. W
przypadku zaś ich formowania w rezultacie tarcia zmienne wiatry powinny je również utworzyć.
Na dodatek do tego zdają się one zanikać (zamiast ulegać wzmocnieniu) w przypadku gdy
tarcie wzrasta powyżej określonego poziomu i stąd jest zbyt wysokie. Przykładowo takie
zaniknięcie następuje podczas przesuwania palca po suchej szybie. (Na szybie pojawiają się
one jedynie kiedy jest ona dobrze zmoczona lub naoliwiona - czyli kiedy jej tarcie ulega niemal
zanikowi.) Ich powstanie wymaga też obecności odpowiedniego ciśnienia. Przykładowo wcale
nie powstają one w przypadku przesuwania palca nie przyciśniętego silnie do szyby. Ponadto
mogą one powstawać w przypadkach gdy tarcie w ogóle nie występuje - np. na
nawierzchniach dróg z żużlu elektrociepłowniczego lub twardej gliny przejeżdżanych
ciągnikami bez amortyzatorów. Prawdziwy więc mechanizm formowania owych "ripples" ciągle
pozostawał niewyjaśniony.
W Port Dickson plaża zagłębia się w morze pod bardzo małym kątem. Występuje tam
więc duży obszar piaszczystego dna pokryty wodą morską o głębokości od około 10 [cm] do
około 1 [m]. Na dnie tym również formowane są wspomniane "ripples". Tyle że wzajemny
odstęp ich grzbietów zmienia się od około 8 = 5 [cm] na płytkiej wodzie, do około 8 = 15 [cm]
na wodzie głębszej. Właśnie odkrycie owej zależności pomiędzy odległością "8" grzbietów
"ripples" oraz głębokością morza naprowadziło mnie na rozwiązanie. Ich długość "8" zależy
bowiem od "pojemności wibracyjnej" warstwy wody ponad nimi. To zaś oznacza, że
formowanie "ripples" następuje beztarciowo w efekcie pojawienia się stojącej fali wibracji
ciśnieniowych. Fala ta jest rezultatem rezonansu ciśnieniowego (infra-dźwiękowego) w jaki
wpada dowolne medium poddane jednostajnie powtarzalnym zmianom swego ciśnienia. (To
wyjaśnia dlaczego zmienne wiatry nie są w stanie jej uformować, a jednocześnie dlaczego
formują je koła podskakujących wibracyjnie ciągników jadących po gliniastej drodze.)
Mechanizm formowania omawianych "ripples" okazuje się więc być zupełnie odmienny od
obecnie przyjętych wyjaśnień, które przypisują mu pochodzenie tarciowe.
Wyjaśnienie beztarciowego mechanizmu formowania ripples na dnie mórz otwiera kilka
możliwości dla jego praktycznego wykorzystania. Jednym z przykładów takiego wykorzystania,
jaki natychmiast mi przychodzi do głowy, byłoby wykorzystanie stojącej fali ciśnieniowej do
produkowania elektryczności. Zamiast - jak dotychczas, wysilać się nad wymyśleniem
mechanizmów jakie skutecznie zamieniałyby na energię elektryczną powierzchniowe fale
morskie o długości i amplitudzie zmieniającej się wraz z pogodą, znacznie łatwiej byłoby zejść
na dno morza i zbudować tam przegrody, które odbijałyby stojące fale ciśnieniowe formujące
wielkoskalową podmorską wersję wspomnianych ripples. Długość tych fal zależy wszakże
tylko od głębokości wody, zaś położenie ich grzbietów zdefiniowane jest konfiguracją dna -
stąd jest relatywnie stałe. Faktycznie to zwróciłem nawet uwagę, że na filmach przyrodniczych
pokazujących płaskie i piaszczyste dna morskie, wyraźnie widoczne są rzędy porozstawianych
względem siebie co kilka metrów równoległych "wałów" uformowanych z grzbietów owych
ripples. Zdumiewająca przy tym jest regularność, stałość, i podobieństwo owych podmorskich
ripples do grzbietów siatki szwajcarskiej opisywanej w podrozdziale H5.3. Gdyby więc na
grzbietach tych podmorskich ripples umieścić jakieś płaszczyzny odbijające, bez przerwy
przejmowałyby one i odbijały naciskające na nie wibracyjne fale ciśnień. Z kolei po odbiciu tych
niezależnych od pogody fal ciśnienia dennego, wywołane nimi albo ruchy wody albo zmiany
naprężenia mechanicznego można by wykorzystać do nieprzerwanego generowania
elektryczności. (Np. poprzez oddziaływanie nimi na kryształy piezoelektryczne.)