Prof. dr inż. Jan PajÄ k Istnienie i działanie przeciw-świata ... - Menu 1

HB-129
Z powodów które przedstawiłem w podrozdziale HB14, niemal wszystkie spekulacje o
antygrawitacji ograniczają się tylko do rozważenia jedynie pozytywnych aspektów tego pola.
Natomiast w rzeczywistości byłoby ono niezwykle niszczycielskim i niebezpiecznym
zjawiskiem. Przedsmakiem jego możliwości zniszczeniowych było wyjaśnione w podrozdziale
HB10 zjawisko eksplodowania przez niego wszelkich materiałów z jakimi pole tego statku
weszłoby w bezpośredni kontakt, czy wyjaśnione w podrozdziale HB9 zjawisko uśmiercania
wszelkich istot żyjących jakie nieostrożnie weszłyby w zasięg tego pola. Przeglądnijmy teraz
najbardziej istotne zagrożenia jakie pole to wprowadzałoby sobą:
(a) Ucieczka naszej atmosfery. Bąbel pola antygrawitacyjnego wprowadziłby rodzaj
"cienia" jaki rozciągałby się od statku antygrawitacyjnego w przestrzeń kosmiczną. Gdyby cień
ten zaczynał się w atmosferze ziemskiej, wtedy cząsteczki powietrza zwolnione przez niego od
przyciągania ziemskiego przestałyby być wiązane siłami grawitacyjnymi do naszej planety. W
rezultacie cząsteczki te zaczęłyby ucieczkę w przestrzeń kosmiczną. Dlatego nawet krótki
przelot statku antygrawitacyjnego w obrębie naszej atmosfery spowodowałby niemal
natychmiastową ucieczkę całej ziemskiej atmosfery w sposób podobny jak wykonanie dziury w
powłoce balonu powoduje ucieczkę całego zawartego w tym balonie gazu.
(b) Wzbudzanie ruchu wszelkich obiektów i cząsteczek. Ubocznym efektem grawitacji
jest tarcie. Esencja tarcia sprowadza się do zamiany energii kinetycznej ruchu w ciepło. Należy
jednak się spodziewać, ze dla negatywnej grawitacji (tj. dla antygrawitacji) to zjawisko
zostałoby spontanicznie odwrócone (co zresztą w rozdziale H jest postulowane dla przeciwmaterii).
W rezultacie obecność energii cieplnej powodowałaby samo-aktywowany ruch
wszelkich obiektów i cząsteczek. Ruch ten trwałby tak długo aż ich temperatura nie spadłaby
do absolutnego zera. Wygląda więc na to, że załoga statku antygrawitacyjnego nie byłaby
zadowolona z owego zjawiska bowiem rzucałoby ono ich ciałami aż do momentu gdy ich
temperatura osiągnęłaby wartość absolutnego zera.
(c) Wyzwolenie energii jądrowej z całej otaczającej materii. Niektóre siły utrzymujące
stabilność jąder atomowych posiadają charakter grawitacyjny. Po zamianie więc grawitacji na
antygrawitację, siły te uległyby zanikowi. W rezultacie nastąpiłaby szybka dezintegracja
atomów i wyzwalanie się ogromnych zasobów energii nuklearnej. Stąd włączenie statku
antygrawitacyjnego spowodowałoby zamienienie jego masy oraz masy otoczenia w
eksplodującą ogromną bombę nuklearną. To z kolei zapewne zniszczyłoby wszystko w okolicy
takiego statku, włączając w to i jego samego oraz urządzenia lub substancje wytwarzające
jego niszczycielskie pole.
(d) Niemożliwość uformowania osłony antygrawitacyjnej. Użycie pola tak
niszczycielskiego jak antygrawitacja wymagałoby osłaniania wszelkich organizmów żywych
przed jego zabójczym wpływem. Jeśli jednak przeanalizować poprzednie rozważania, nie
istniałaby możliwość formowania osłon chroniących przed tym polem, tak jak nie istnieje
możliwość formowania osłon chroniących przed polem grawitacyjnym.
Warto tutaj też dodać, ze poprawne funkcjonowanie ciała ludzkiego jest uzależnione od
pola grawitacyjnego. Stąd okres konieczny do zaadaptowania się do pola antygrawitacyjnego
byłby co najmniej długi - jeśli nie w ogóle niemożliwy. Załoga statku antygrawitacyjnego nie
mogłaby więc wejść na jego pokład lub zejść z niego tak szybko jak czynią to nasi obecni piloci
i kosmonauci (gwałtowne wyjście z takiego statku byłoby co najmniej tak niebezpieczne jak
zbyt szybkie wynurzenie się z nurkowania głębinowego).
HB13. Nawet bez znajomości Konceptu Dipolarnej Grawitacji, nie istnieją żadne
przesłanki sugerujące możliwość uzyskania pola antygrawitacyjnego
Istnieją niektóre zjawiska, które jeśli przełączone w zakres swoich negatywnych
wartości, biegną przeciwko naturalnemu porządkowi rzeczy. Ich doskonałym przykładem jest
temperatura która nie może być zmniejszona poniżej zera absolutnego. Innym przykładem jest