Prof. dr inż. Jan PajÄ k Istnienie i działanie przeciw-świata ... - Menu 1

H-6
Od początku swych prac nad zaawansowanymi napędami magnetycznymi i nad
magnokraftem opisywanym w podrozdziałach A2, oraz F1 do F14, specjalną uwagę
przykładałem do rozważań dotyczących antygrawitacji. Analizując szczegółowo spodziewane
własności i możliwości pola antygrawitacyjnego, doszedłem do wniosku, że antygrawitacja
zaprzecza naturalnemu porządkowi rzeczy. (Chodzi tutaj o antygrawitację w jej monopolarnym
zrozumieniu upowszechnianym poprzednio.) Niektóre z moich oryginalnych dedukcji w tym
zakresie przedstawiłem w rozdziale HB niniejszej monografii. Spróbowałem więc naprawić
błąd popełniony przez twórców starego konceptu monopolarnej grawitacji, jaki spowodował
dotychczasową niepoprawną interpretację naszego wszechświata. Zacząłem przeglądać całą
dedukcję, która spowodowała sformułowanie tego starego konceptu. Błąd dało się znaleźć
zaraz na jej początku. Błąd ten polega na założeniu "a priori", tj. bez żadnej weryfikacji, że pole
grawitacyjne należy do grupy pól monopolarnych. Jednakże doskonale wiemy, że w naturze
współistnieją ze sobą aż dwie całkowicie odmienne kategorie pól. Są to: (1) statyczne pola
monopolarne, obejmujące m.in. pole elektryczne, oraz (2) dynamiczne pola dipolarne,
obejmujące m.in. pole magnetyczne. Stąd też, aby odkryć prawdę o oddziaływaniach
grawitacyjnych, nie jeden a dwa różne koncepty pola grawitacyjnego muszą zostać
szczegółowo rozpatrzone i przymierzone do rzeczywistości wokół nas. W obu tych konceptach,
następujące dwie możliwe natury pola grawitacyjnego muszą być zweryfikowane:
1 . Statyczna Monopolarna,
2 . Dynamiczna Dipolarna.
Przyglądnijmy się teraz uważnie tym dwom konceptom, analizując który z nich wierniej
wypełnia wymagania Zasady Symetryczności Natury.
Stary "koncept monopolarnej grawitacji" dotychczas był jedynym konceptem
rozpatrywanym przez naszą oficjalną naukę. Pole grawitacyjne jest w nim zakwalifikowane
do kategorii statycznych pól monopolarnych istniejących w naturze. Zgodnie z nim, grawitacja
ma wykazywać podobieństwo do takich monopolarnych pól statycznych, jak pole elektryczne
czy pole ciśnień. Podobnie też jak istnieją pozytywne i negatywne nośniki ładunków
elektrycznych, nasza oficjalna nauka zakładała, że istnieć też powinna "materia" oraz
"antymateria". "Materia" ma produkować przyciągające oddziaływania grawitacyjne, czyli
"grawitację". Z kolei "antymateria" ma jakoby produkować odpychające oddziaływania
grawitacyjne, czyli "antygrawitację". Stary koncept monopolarnej grawitacji zakłada też błędnie,
że materia i antymateria muszą nawzajem się odpychać. Zgodnie więc z nim, substancje te
powinny separować się od siebie i przemieszczać do przeciwstawnych końców wszechświata,
formując tzw. "świat" oraz "antyświat". Stąd też zwolennicy starego konceptu monopolarnej
grawitacji nieustannie obserwują galaktyki w poszukiwaniu "antyświata", w którym owa
antymateria byłaby zgrupowana.
Dotychczasowe badania niestety nie dostarczyły nawet najmniejszego dowodu na
poprawność starego konceptu monopolarnej grawitacji. Przykładowo, na przekór intensywnych
poszukiwań, antyświat ani też antymateria nigdy nie zostały znalezione. Wprost przeciwnie,
badania te ujawniły fakty, jakie usilnie negują ten stary koncept. Jako przykład patrz dowody
dyskutowane w podrozdziale H1.1.1.
Każda bardziej szczegółowa analiza starego konceptu monopolarnej grawitacji musi
prowadzić do wniosku, że zamiast odpowiadać, zaprzecza on DeBroglie'wskiej Zasadzie
Symetryczności Natury. Stąd też, aby skonstruować bardziej realistyczny model rzeczywistości,
ja rozpracowałem teorię alternatywnego konceptu grawitacji, jaką nazwałem nowym
"Konceptem Dipolarnej Grawitacji". Nowy Koncept Dipolarnej Grawitacji nigdy przedtem nie
był sformułowany, czy choćby nawet tylko rozpatrywany przez naszą oficjalną naukę ziemską.
Mam więc honor być pierwszym naukowcem, który go zaproponował, rozpracował,
opublikował, oraz wdrożył w kilku zastosowaniach praktycznych. W tym nowym koncepcie
grawitacja wykazuje podobieństwo do wszystkich dynamicznych pól dipolarnych. Jest więc
ona podobna do pola magnetycznego, czyli do przepływu przeciw-materii, oraz do pola
hydraulicznego czyli do przepływu płynów. Jak wiadomo, w każdym dynamicznym polu
dipolarnym istnieją dwa przeciwstawne bieguny, tj. wlot "I" (po angielsku "Inlet") i wylot "O" (po