Prof. dr inż. Jan PajÄ k Istnienie i działanie przeciw-świata ... - Menu 1

H-70
zachowują się dokładnie tak jak to wyjaśnia teoria z tego podrozdziału. Dla przykładu,
powtarzalnie podążają one po zawsze tych samych trajektoriach wzdłuż powierzchni Ziemi –
które to trajektorie odpowiadają pęknięciom i rzadziznom w jądrze naszej planety.
(5) Stała liczba obszarów wyżowych i niżowych na Ziemi. Ja nie posiadam
możliwości ani funduszy aby policzyć liczbę owych obszarów w skali globu. Niemniej wysoka
regularność cykli pogodowych na południowym końcu Ziemi potwierdza, że liczba owa musi
być stała. Dla przykładu, w Nowej Zelandii zmiany pogody podążają za powtarzalnym cyklem,
którego długość jest około 7 dni i 9 godzin. (Najwyraźniej więc kilka ogromnych "wirów
niżowych" przenikających Ziemię, splecionych zostało z podobnymi wirami przenikającymi
Księżyc.) To zaś oznacza, że jeśli rozważymy dowolne miejsce w Nowej Zelandii, wówczas w
normalnych okolicznościach jakiś obszar wyżowy powtarzalnie pojawia się w owym miejscu co
każde około 7 dni i 9 godzin. Co nawet bardziej interesujące, ponieważ w dipolarnej grawitacji
południowy biegun Ziemi reprezentuje "wylot dla przeciw-materii", cykle pogodowe są
nieporównanie bardziej powtarzalne w Nowej Zelandii, niż na półkuli północnej Ziemi.
(Definicje magnetycznych biegunów N i S zawarte są w podrozdziale H5.2, który wyjaśnia
również dlaczego w Koncepcie Dipolarnej Grawitacji planeta Ziemia jest opisywana jako
ogromna pompa dla przeciw-materii, która posiada "wlot" na biegunie N, oraz "wylot" na
biegunie S.)
H6. Zjawiska oparte na samo-mobilności przeciw-materii
Nasza materia wykazuje obecność atrybutu zwanego "inercja". Ponieważ przeciwmateria
pod każdym względem jest przeciwstawna do materii, stąd musi ona wykazywać
obecność atrybutu jaki ja nazywam "samo-mobilnością". Atrybut ten będzie powodował, że
podobnie jak to czynią niektóre "wyjątkowo-aktywne" dzieci (tzw. "hyper-active"), przeciwmateria
nie będzie akceptowała bezruchowości. Stąd bez przerwy będzie znajdowała się ona
w stanie ruchu. Atrybut samo-mobilności jest źródłem licznych zjawisk o naturze fizykalnej,
jakie zachodzą w przeciw-materii, jednak jakich niektóre następstwa dają się zaobserwować w
naszym świecie materialnym. Najważniejszym z nich jest zjawisko ruchu telekinetycznego.
Zacznijmy więc od jego omówienia.
H6.1. Efekt Telekinetyczny, pole telekinetyczne, telekineza, psychokineza, oraz jarzenie
pochłaniania
W 1924 roku wielki fizyk francuski, Louis DeBroglie, opublikował swoje niezwykle
ważne odkrycie jakie czasami nazywane jest "zasadą symetryczności natury". Zgodnie z tą
zasadą, w naturze wszystko jest symetryczne na wiele różnorodnych sposobów. Zasada
symetryczności DeBrogliego dostarczyła podstaw filozoficznych i naukowych dla wielu zjawisk
natury. W ten sposób otwarła je dla badań, odkryć, formułowania nowych teorii, budowania
nowych urządzeń, itp. Dla przykładu, Tablica Mendelejewa, istnienie elektrycznie
przeciwstawnie naładowanego duplikatu dla każdej cząsteczki elementarnej, takiego jak
pozytron dla elektronu czy antyproton dla protonu, oraz podobieństwa pomiędzy atomami i
systemami słonecznymi - wszystko to uzmysławia symetryczność istniejącą w budowie i
własnościach materii. Podobieństwo pomiędzy równaniami matematycznymi opisującymi
zupełnie odmienne zjawiska fizyczne, np. równania Navier-Stokes'a opisujące przepływ
płynów oraz równania Laplace'a opisujące przewodzenie ciepła, wyraża symetryczność w
prawach natury. Natomiast podobieństwo pomiędzy pompami i silnikami pneumatycznymi, czy
generatorami i silnikami elektrycznymi, wyraża symetryczność w działaniu urządzeń
technicznych.
Jednym z istotniejszych następstw symetryczności DeBrogliego, bezpośrednio
wpływających na treść tej monografii, jest wynikający z niej postulat, że "każde zjawisko musi