Prof. dr inż. Jan PajÄ k Istnienie i działanie przeciw-świata ... - Menu 1

H-99
warunkach dla nich agresywnych lub korodujących. Natelekinetyzowane substancje będą
mogły przenikać bezdestrukcyjnie poprzez inne substancje. Mogą też działać jako katalizatory
reakcji chemicznych. Itd., itp.
- Utrata masy i wagi w stosunku do masy i wagi wyjściowej. Utrata ta
spowodowana jest wystąpieniem ruchu telekinetycznego w części drogi zakreślanej przez
oscylujące atomy i cząsteczki danej natelekinetyzowanej materii. Jak to bowiem wyjaśniono
powyżej, w pojedynczym cyklu oscylacyjnym atomy te tylko część swej drogi odbywają na
zasadzie ruchu fizycznego. Pozostałą zaś część odbywają na zasadzie ruchu
telekinetycznego. Podczas zaś ruchu telekinetycznego na dany atom i cząsteczkę nie
oddziaływuje pole grawitacyjne. Wszakże atom ten znajduje się w tzw. "stanie
telekinetycznym" - patrz opisy tego stanu zawarte w podrozdziale L2. Stąd atom ten traci
chwilowo swoją masę i wagę. Natelekinetyzowana substancja musi więc zmniejszać swoją
masę i wagę proporcjonalnie do stopnia jej natelekinetyzowania. Procent utraty masy i wagi u
natelekinetyzowanych substancji, w stosunku do ich masy i wagi początkowej, jest więc
miernikiem poziomu ich natelekinetyzowania. (A ściślej miernikiem proporcji ruchu
telekinetycznego do ruchu fizycznego w obrębie wykonywanych przez nie cykli oscylacyjnych.)
- Nabieranie cech magnetycznych charakterystycznych dla nadprzewodników,
chociaż w sensie elektrycznym natelekinetyzowane substancje wcale nie muszą stawać się
nadprzewodnikami. (Tj. mogą one wykazywać większą od zera oporność elektryczną.)
Przykładowo, na powierzchni natelekinetyzowanych substancji pojawi się telekinetyczny
odpowiednik dla "pola Meissner'a" który uniemożliwi penetrowanie pod ich powierzchnię
zewnętrznego pola magnetycznego.
- Zmiana koloru na biały. Zmiana ta nastąpi niezależnie od tego jaki kolor
powinien charakteryzować daną natelekinetyzowaną substancję. Powodowana jest ona
odbijaniem, w miarę wzrostu natelekinetyzowania, coraz większej proporcji padającego na nią
światła, a przy silnym natelekinetyzowaniu także wydzielaniem własnego jarzenia pochłaniania.
(Jak wiadomo substancja, taka jak przykładowo nadprzewodniki, która odbija całe padające na
nią światło, przyjmuje kolor biały. Natomiast substancja, taka jak przykładowo "czarna dziura" z
optyki, która pochłania całe padające na nią światło, nabiera koloru czarnego.) Odbijanie to
następuje w rezultacie pojawienia się na powierzchni natelekinetyzowanych substancji
telekinetycznego odpowiednika dla pola Meissner'a. Odpowiednik ten uniemożliwia falom
elektromagnetycznym wniknięcie pod powierzchnię, a w rezultacie odbija te fale od danej
substancji. Stopień białości lub zbielenia zależał więc będzie od poziomu/stopnia
natelekinetyzowania tej substancji. Przykładowo, silnie natelekinetyzowana woda utraci swoją
zwykłą przeźroczystość i będzie wyglądała jakby ktoś dolał do niej odrobinę mleka. Podobnie
powietrze, które w słoneczne i bezchmurne dni natelekinetyzowane zostaje mikrofalowymi
wibracjami telepatycznymi przychodzącymi z kosmosu i zaczyna wydzielać jarzenie
pochłaniania - tak jak to opisano w punkcie #4 powyżej, przyjmie kolor jakby nasiąknięte ono
zostało białym dymem.
#9. Poddawanie organizmów żywych działaniu natelekinetyzowanych substancji
posiadać będzie efekty bardzo podobne do poddawania ich działaniu pola telekinetycznego
lub telepatycznego jakie powoduje dany sposób natelekinetyzowania. Przykładowo
powodować ono może m.in. uzdrawianie, udoskonalanie struktury genetycznej, zwiększanie
energii, intensyfikację wzrostu, itp.
Dokładnego wyjaśnienia i uwypuklenia wymagają też różnice pomiędzy oscylacjami w
niniejszym podrozdziale nazywanymi natelekinetyzowaniem, oraz zupełnie odmiennymi
wibracjami przeciw-materii, w podrozdziale H7.1 opisanymi pod nazwą fale telepatyczne. Ich
znajomość jest bowiem istotna dla zrozumienia kilku wywodów niniejszej monografii.
Najistotniejsza z tych różnic sprowadza się do nośnika obu tych wibracji, tj. do substancji,
która wprawiana jest przez nie w ruch oscylacyjny. W przypadku wibracji telepatycznych, ich
nośnikiem jest wyłącznie przeciw-materia. Stąd jeśli wibracje te nie natkną się w swej
propagacji na przeciw-materialny duplikat jakiegoś obiektu materialnego, który pod ich
wpływem wpadnie w rezonans i przeniesie swoje drgania na część materialną tego obiektu,