Prof. dr inÅ¼. Jan PajÄk Istnienie i dziaÅanie przeciw-Åwiata ... - Menu 1

More documents

Recommendations

Info

HB-129 Z powodów które przedstawiłem w podrozdziale HB14, niemal wszystkie spekulacje o antygrawitacji ograniczają się tylko do rozważenia jedynie pozytywnych aspektów tego pola. Natomiast w rzeczywistości byłoby ono niezwykle niszczycielskim i niebezpiecznym zjawiskiem. Przedsmakiem jego możliwości zniszczeniowych było wyjaśnione w podrozdziale HB10 zjawisko eksplodowania przez niego wszelkich materiałów z jakimi pole tego statku weszłoby w bezpośredni kontakt, czy wyjaśnione w podrozdziale HB9 zjawisko uśmiercania wszelkich istot żyjących jakie nieostrożnie weszłyby w zasięg tego pola. Przeglądnijmy teraz najbardziej istotne zagrożenia jakie pole to wprowadzałoby sobą: (a) Ucieczka naszej atmosfery. Bąbel pola antygrawitacyjnego wprowadziłby rodzaj "cienia" jaki rozciągałby się od statku antygrawitacyjnego w przestrzeń kosmiczną. Gdyby cień ten zaczynał się w atmosferze ziemskiej, wtedy cząsteczki powietrza zwolnione przez niego od przyciągania ziemskiego przestałyby być wiązane siłami grawitacyjnymi do naszej planety. W rezultacie cząsteczki te zaczęłyby ucieczkę w przestrzeń kosmiczną. Dlatego nawet krótki przelot statku antygrawitacyjnego w obrębie naszej atmosfery spowodowałby niemal natychmiastową ucieczkę całej ziemskiej atmosfery w sposób podobny jak wykonanie dziury w powłoce balonu powoduje ucieczkę całego zawartego w tym balonie gazu. (b) Wzbudzanie ruchu wszelkich obiektów i cząsteczek. Ubocznym efektem grawitacji jest tarcie. Esencja tarcia sprowadza się do zamiany energii kinetycznej ruchu w ciepło. Należy jednak się spodziewać, ze dla negatywnej grawitacji (tj. dla antygrawitacji) to zjawisko zostałoby spontanicznie odwrócone (co zresztą w rozdziale H jest postulowane dla przeciwmaterii). W rezultacie obecność energii cieplnej powodowałaby samo-aktywowany ruch wszelkich obiektów i cząsteczek. Ruch ten trwałby tak długo aż ich temperatura nie spadłaby do absolutnego zera. Wygląda więc na to, że załoga statku antygrawitacyjnego nie byłaby zadowolona z owego zjawiska bowiem rzucałoby ono ich ciałami aż do momentu gdy ich temperatura osiągnęłaby wartość absolutnego zera. (c) Wyzwolenie energii jądrowej z całej otaczającej materii. Niektóre siły utrzymujące stabilność jąder atomowych posiadają charakter grawitacyjny. Po zamianie więc grawitacji na antygrawitację, siły te uległyby zanikowi. W rezultacie nastąpiłaby szybka dezintegracja atomów i wyzwalanie się ogromnych zasobów energii nuklearnej. Stąd włączenie statku antygrawitacyjnego spowodowałoby zamienienie jego masy oraz masy otoczenia w eksplodującą ogromną bombę nuklearną. To z kolei zapewne zniszczyłoby wszystko w okolicy takiego statku, włączając w to i jego samego oraz urządzenia lub substancje wytwarzające jego niszczycielskie pole. (d) Niemożliwość uformowania osłony antygrawitacyjnej. Użycie pola tak niszczycielskiego jak antygrawitacja wymagałoby osłaniania wszelkich organizmów żywych przed jego zabójczym wpływem. Jeśli jednak przeanalizować poprzednie rozważania, nie istniałaby możliwość formowania osłon chroniących przed tym polem, tak jak nie istnieje możliwość formowania osłon chroniących przed polem grawitacyjnym. Warto tutaj też dodać, ze poprawne funkcjonowanie ciała ludzkiego jest uzależnione od pola grawitacyjnego. Stąd okres konieczny do zaadaptowania się do pola antygrawitacyjnego byłby co najmniej długi - jeśli nie w ogóle niemożliwy. Załoga statku antygrawitacyjnego nie mogłaby więc wejść na jego pokład lub zejść z niego tak szybko jak czynią to nasi obecni piloci i kosmonauci (gwałtowne wyjście z takiego statku byłoby co najmniej tak niebezpieczne jak zbyt szybkie wynurzenie się z nurkowania głębinowego). HB13. Nawet bez znajomości Konceptu Dipolarnej Grawitacji, nie istnieją żadne przesłanki sugerujące możliwość uzyskania pola antygrawitacyjnego Istnieją niektóre zjawiska, które jeśli przełączone w zakres swoich negatywnych wartości, biegną przeciwko naturalnemu porządkowi rzeczy. Ich doskonałym przykładem jest temperatura która nie może być zmniejszona poniżej zera absolutnego. Innym przykładem jest
HB-130 ruch fizyczny z szybkością przekraczającą szybkość światła (nie mylić go z ruchem telekinetycznym, który odbywa się natychmiastowo, a więc może być opisany szybkościami wielokrotnie wyższymi od szybkości światła - patrz podrozdział L1 niniejszej monografii lub podrozdział L1 monografii [1/3]). Nawet więc jeśli ktoś nie jest świadom stwierdzeń Konceptu Dipolarnej Grawitacji zaprezentowanego w rozdziałach H i I, również na bazie dotychczasowej naszej wiedzy wszystko na to wskazuje, że grawitacja też należy do tego typu zjawisk, jakie w naszym układzie wymiarowym nie posiada negatywnego zakresu (tj. jakie w świecie fizycznym nie dopuszcza istnienia antygrawitacji). Powyższa konkluzja jest silnie podpierana przez wyjaśnienie dla natury grawitacji dostarczone w podrozdziale JE3.7.1. Zgodnie z tym wyjaśnieniem, pole grawitacyjne jest rodzajem ciśnienia powodowanego przez przepływ energii z naszego świata do przeciwświata. Dlatego, aby wytworzyć antygrawitację, kierunek owego przepływu energii musiałby ulec odwróceniu. To z kolei oznacza, że wytworzenie antygrawitacji wymagałoby aby przekształcić świat fizyczny w przeciw-świat - oczywiście nawet rozważanie takiego przekształcenia jest kompletnym absurdem. Powinno też być odnotowane, że na przekór postępu oficjalnej nauki ziemskiej w niemal wszystkich dziedzinach, jak dotychczas nie zdołaliśmy zwiększyć naszej wiedzy w zakresie możliwości sterowania grawitacją. Zjawisko grawitacji zdaje się być najbardziej dla nas tajemnicze i trudne do zrozumienia. (Co zresztą bezpośrednio wynika z Konceptu Dipolarnej Grawitacji, bowiem koncept ów podnosi grawitację do rangi jednego z dwóch pól pierwotnych wszechświata, od których wszelkie inne pola są pochodne - patrz też podrozdziały JB3.2, H1.1 i JE9.1.) Obecna nauka ziemska, jak dotychczas, nie potrafiła skompletować nawet filozoficznej fazy odpowiedzenia na pytanie "czym właściwie jest grawitacja?" (Chociaż nowa gałąź totaliztycznej nauki, zapezentowana w rozdziale JE, już zdołała odpowiedzieć na to pytanie - patrz podrozdziały JE3.7.1 i H9.3. Zgodnie z nim grawitacja to rodzaj siły tarcia formowanej podczas przepływu naturalnych programów przez przeciw-materię.) Setki a nawet tysiące lat może upłynąć zanim jakiekolwiek udane eksperymenty nad zmianą zwyczajnej grawitacji zostaną zaczęte. Jak w takiej perspektywie czasowej wyglądałyby szanse na urzeczywistnienie statku antygrawitacyjnego. HB14. Podsumowanie Po uświadomieniu sobie faktów przedstawionych w poprzednich podrozdziałach ogromnie trudno jest zrozumieć jak to możliwe iż tak nielogiczny, niedopracowany i w każdym aspekcie sprzeczny z prawami wszechświata pomysł, jak statek antygrawitacyjny, jest entuzjastycznie promowany w licznych książkach i opracowaniach autoryzowanych nie tylko przez niedouczonych laików. Jednocześnie zaś idee spójne techniczne, bazujące na rzetelnej wiedzy i dopracowane w każdym szczególe, takie jak przykładowo magnokraft zaprezentowany w podrozdziale C1 i w rozdziale G niniejszej monografii, są zaciekle atakowane i bezpardonowo niszczone. Jedynym wyjaśnieniem dla tego nielogicznego paradoksu jest to zaprezentowane w podrozdziale I2.1.2 z następnego tomu I niniejszej monografii. Stwierdza ono, że wszelkie poprawne i wnoszące postęp idee oraz kierunki badań są celowo wytłumiane i powstrzymywane na Ziemi - patrz wykaz takich wytłumianych idei przytoczony w podrozdziale VB5.1.1 nieco starszej monografii [1/4]. Z kolei, zamiast nich, celowo wprowadzane i upowszechniane są wśród ludzi błędne i do nikąd nie wiodące nas idee, typu antygrawitacja i statek antygrawitacyjny - patrz wykaz takich błędnych idei przytoczony w podrozdziale VB5.2.1 monografii [1/4]. Upowszechnianie tych błędnych idei ma na celu odwrócenie naszej uwagi od prawidłowego kierunku rozwoju. Stąd, jeśli po przeczytaniu podrozdziału OC1 oraz rozdziałów P do V tej monografii, zaakceptujemy że tak faktycznie się dzieje, wówczas każda osoba która upowszechnia, promuje, opowiada się, lub wstawia po stronie statku antygrawitacyjnego, popełnia przestępstwo przeciwko ludzkości. Z kolei nasze tolerowanie takich osób w swoim gronie jest równoznaczne z działaniem na szkodę ludzkości.
Page 1 and 2:
Proof Copy ([1/5] w trakcie przered
Page 3 and 4:
3 atrybut jaki jest znany, że dla
Page 5 and 6:
5 H-80 H7. Zjawiska oparte na wibra
Page 7 and 8:
7 przeredagowywanie zostało już z
Page 9 and 10:
H-2 religijnej. Wybrane z nich omó
Page 11 and 12:
H-4 nieznane im szczegóły technic
Page 13 and 14:
H-6 Od początku swych prac nad zaa
Page 15 and 16:
H-8 grawitacyjne reprezentuje jedno
Page 17 and 18:
H-10 jakie ściska je do siebie. Ow
Page 19 and 20:
H-12 dokładnie wykazuje niektóre
Page 21 and 22:
H-14 bazie dipolarnej grawitacji. N
Page 23 and 24:
H-16 grawitacją, jednak nie ma pra
Page 25 and 26:
H-18 dokładniejszy opis zawarty je
Page 27 and 28:
H-20 przeprowadzony z użyciem meto
Page 29 and 30:
H-22 #3. Paranormalne działania os
Page 31 and 32:
H-24 H1.3. Paraliżujące konsekwen
Page 33 and 34:
H-26 miara całkowitej inercji mate
Page 35 and 36:
H-28 dotychczas w stanie nic konkre
Page 37 and 38:
H-30 negatywnych wyników w próbac
Page 39 and 40:
H-32 - Próżnia. Współczesna teo
Page 41 and 42:
H-34 oddechu, albo chi. {patrz też
Page 43 and 44:
H-36 pośrednictwem transu lub wizj
Page 45 and 46:
H-38 "Peryferia" komputerowe są od
Page 47 and 48:
H-40 fundamentalnych takich konsekw
Page 49 and 50:
H-42 pochłaniania" jest faktyczne
Page 51 and 52:
H-44 W podrozdziale H2 niniejszej m
Page 53 and 54:
H-46 Motto tego podrozdziału: "Rze
Page 55 and 56:
H-48 fizykalno-intelektualne należ
Page 57 and 58:
H-50 oddaje nam swoją energię, je
Page 59 and 60:
H-52 Różnorodność owych konfigu
Page 61 and 62:
H-54 zagęszczeń lub rozrzedzeń w
Page 63 and 64:
H-56 że linie sił pola magnetyczn
Page 65 and 66:
H-58 wlocie "N" lub "I" do najsilni
Page 67 and 68:
H-60 dynamiczny przeciw-materii na
Page 69 and 70:
H-62 wynikających z przedawkowania
Page 71 and 72:
H-64 ziemskiej, wówczas jeśli nie
Page 73 and 74:
H-66 jak niewielkie spirale, czy ma
Page 75 and 76:
H-68 materii mogą być nazywane "w
Page 77 and 78:
H-70 zachowują się dokładnie tak
Page 79 and 80:
H-72 jego końca na drugi. Z kolei
Page 81 and 82:
H-74 poprzez powodowanie przemieszc
Page 83 and 84:
H-76 przemieszczany telekinetycznie
Page 85 and 86: H-78 intensywności zjawisk elektro
Page 87 and 88: H-80 stacji satelitarnych czy np. z
Page 89 and 90: H-82 pola. Stąd możliwe jest budo
Page 91 and 92: H-84 duplikatem przeciw-materialnym
Page 93 and 94: H-86 W tym miejscu warto poinformow
Page 95 and 96: H-88 wykonane przez człowieka (np.
Page 97 and 98: H-90 Upowszechnione obecnie naukowe
Page 99 and 100: H-92 Teraz więc, kiedy stało się
Page 101 and 102: H-94 ciągle pozostaje on nierozpoz
Page 103 and 104: H-96 do wyjętej z wody i rzucając
Page 105 and 106: H-98 Jest wysoce interesującym, ż
Page 107 and 108: H-100 wtedy wcale nie uzewnętrzni
Page 109 and 110: H-102 mógłby wykrywać różnice
Page 111 and 112: H-104 te są odczytywane, itp. Po d
Page 113 and 114: H-106 Cykliczności" ścisły zwią
Page 115 and 116: H-108 przelatujących przez umysł
Page 117 and 118: H-110 okaże się zbawienna dla nas
Page 119 and 120: H-112 monopolistyczna instytucja, c
Page 121 and 122: H-114 teraz na chwilę i dokonać r
Page 123 and 124: HB-116 Rozdział HB. DLACZEGO KONCE
Page 125 and 126: HB-118 logicznego rozumowania i ana
Page 127 and 128: HB-120 możliwy do zbudowania). Z k
Page 129 and 130: HB-122 - Zbyt niska prędkość mak
Page 131 and 132: HB-124 W tym miejscu warto zauważy
Page 133 and 134: HB-126 negatywów - które zresztą
Page 135: HB-128 stan wzajemnego przyciągani
Page 139 and 140: HB-132 Rys. H1. "Jarzenie pochłani
Page 141 and 142: HB-134 Rys. H3. Fotografie małego
Page 143: HB-136 Rys. H5. Schemat ukazujący
show all

Prof. dr inÅ¼. Jan PajÄ k Istnienie i dziaÅanie przeciw-Åwiata ... - Menu 1

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?

Prof. dr inÅ¼. Jan PajÄk Istnienie i dziaÅanie przeciw-Åwiata ... - Menu 1