Prof. dr inż. Jan PajÄ k Istnienie i działanie przeciw-świata ... - Menu 1

H-77
Istnieją różnorodne źródła jakie sugerują iż ten typ oświetlenia był już, i ciągle jest,
używany na Ziemi. Jednym z nich jest książka [1H6.1.3] pióra Alec'a MacLellan, "The Lost
World of Agharti, The Mystery of Vril Power", Souvenir Press, London 1982, ISBN 0-62521-7
(patrz też powołanie [6H2]). Zawiera ona opisy takiego właśnie zielonkawego światła
wypełniającego całe pomieszczenia a powodowanego przez zjawisko oraz przez substancję
zwane "vril" i używane przez mieszkańców "Agharti". Opisy vril'u zawarte w omawianej książce
[1H6.1.3] pokrywają się z efektem telekinetycznym oraz z cechami substancji zawartej w
przeciw-świecie jaka realizuje działanie tego efektu. Ja sam prowadziłem też kiedyś
niedokończoną dyskusję z przypadkowo spotkanym obierżyświatem, który zaczął opowiadać
mi o zwiedzaniu którejś z mniej znanych piramid egipskich. Lokalny przewodnik pokazał mu
tam ukrytą salę oświetloną tajemniczym zielonkawym "światłem egipskim". Nie rzucało ono
cieni i pochodziło niewiadomo skąd. Jego powstawania naukowcy podobnoż nie potrafią
wyjaśnić. Oczywiście natychmiast po tej rozmowie rozpocząłem usilne poszukiwania w
literaturze dotyczącej piramid. Niestety nie spotkałem tam żadnej wzmianki o takiej komorze,
ani o tajemniczym zielonkawym "świetle egipskim" niewyjaśnialnym dla współczesnej nauki.
(Gdyby ktoś z czytelników znał źródło literaturowe gdzie można znaleźć opisy owej sali lub
owego tajemniczego zielonkawego światła, byłbym wdzięczny za danie mi znać.) W
uzupełnieniu do powyższych przypadków warto tutaj też wspomnieć o tzw. "wiecznych
lampkach", które zapewne są pierwowzorem dla lampek wotywnych do dzisiaj używanych w
naszych kościołach. Lampki te opisane są m.in. w rozdziale "Tajemnica wiecznych lampek" z
książki [2H6.1.3] pióra Roberta Charroux'a, "Księga Władców Świata" (tytuł oryginału "Le Livre
des Maitres du Monde"), wydanej w Polsce w 1994 roku. Ich użycie na Ziemi zaobserwowane i
raportowane było wielokrotnie, m.in. u różokrzyżowców, w grobie Tulii (córki Cycerona), itp. –
po szczegóły patrz powyższa książka [2H6.1.3]. Dużo do myślenia dają techniczne opisy tych
wiecznych lampek. Przykładowo, światło produkowane przez nie jest podobne do płomienia. Z
kolei same lampki są hermetycznie zamknięte i wypełnione jakimś czerwonym płynem. Opisy
te sugerują więc, że lampki owe faktycznie stanowią urządzenia oświetleniowe wewnątrz
których wyzwalane jest właśnie opisywane tutaj zjawisko telekinetycznego wytwarzania światła.
H6.2. Techniczna wersja efektu telekinetycznego
Zgodnie z już omówionymi wskazaniami Konceptu Dipolarnej Grawitacji, w sposób
techniczny efekt telekinetyczny może zostać wyzwolony poprzez przyspieszanie lub
opóźnianie pól magnetycznych. Na wszystkie obiekty znajdujące się w obrębie takich
przyspieszanych pól magnetycznych zaczyna wtedy działać napór telekinetyczny. Napór ten
jest telekinetycznym odpowiednikiem dla siły fizycznej. Rezultatem tego naporu jest to, że
wszelkie poddane mu swobodne obiekty przemieszczają się telekinetycznie w kierunku jego
działania.
Niezwykłym aspektem naporu telekinetycznego jest to, że jego wyzwalanie może
następować poprzez same obiekty poddane jego działaniu. W tym celu obiekty te muszą
jedynie otoczyć się polem magnetycznym i następnie poddać to pole procesowi
przyspieszania. Rezultatem końcowym będzie to, że obiekty te uniosą same siebie, czyli
zaindukują własne lewitowanie. (Jak to podkreślono już wcześniej, takie samo-podnoszenie
się jest zgodne z prawami przeciw-świata. Jednak zaprzecza ono prawom świata materii,
bowiem przypomina podnoszenie samego siebie za włosy.)
Na obecnym poziomie badań, dokładny mechanizm działania technicznej wersji efektu
telekinetycznego został poznany tylko częściowo, głównie dla przypadku przyspieszeń
liniowych. Tylko w niewielkim stopniu, również dla przyspieszeń dośrodkowych w wirujących
obiektach. Jak dotychczas, zostało ustalonym że:
#1. Efekt telekinetyczny jest fundamentalnym zjawiskiem drugiej generacji. Jego
działanie manifestuje się we wszystkich przypadkach przyspieszania lub opóźniania pól
magnetycznych. Niestety, intensywność jego pojawiania się jest znacznie mniejsza od