Prof. dr inż. Jan PajÄ k Istnienie i działanie przeciw-świata ... - Menu 1

H-23
widoczne znacznie wyraźniej niż na moich fotografiach. Jedna z ogromnej liczby takich już
opublikowanych fotografii, uwidaczniająca wysoce spektakularny przykład jarzenia
pochłaniania indukowanego przez V-kształtną różdżkę radiestezyjną, pokazana została na
rysunku H1. Podobne jarzenie pochłaniania pojawia się też, kiedy ktoś psychokinetycznie
lewituje ciężkie meble, takie jak stoły pokazane na fotografiach z rysunków H2 i H3.
(2B) Rejestracja spadku temperatury. Drugim nowym eksperymentem jaki
postuluję w celu udokumentowania istnienia przeciw-świata, jest rejestracja spadku
temperatury spowodowanego wykonaniem pracy telekinetyczej. Aby jednakże rejestracja taka
zakończyła się sukcesem, wykonywana praca telekinetyczna nie może posiadać cyklicznej
natury. Dla przykładu nie może nią być powtarzalne uginanie i następne rozprostowywanie V-
kształtnej różdżki radiestezyjnej. Ani też użycie krótko zwartego obwodu generatora
telekinetycznego. Przyczyną dla której cykliczne prace telekinetyczne muszą zostać
wyeliminowane z tego eksperymentu, jest że całkowity bilans przepływu energii cieplnej dla
takich prac jest równy zeru. Oznacza to, że ciepło otoczenia pochłonięte telekinetycznie w
jednej połowie danego cyklu, jest w nich wyzwalane fizykalnie z powrotem do otoczenia w
drugiej połowie tego samego cyklu. Ilustrując to przykładem generatora telekinetycznego,
ciepło pochłonięte z otoczenia przez wirnik telekinetycznie wytwarzający prąd, jest następnie
wyzwalane z powrotem do otoczenia przez przepływ tego prądu wzdłuż przewodów obwodu
odbiorczego. Stąd całkowity balans takiego przepływu ciepła jest równy zero.
Większość wymienionych poprzednio źródeł pracy telekinetycznej niestety
posiada cykliczny charakter. Stąd konieczność wyeliminowania z omawianego eksperymentu
prac cyklicznych, wprowadza poważne ograniczenie, jakie znacznie limituje możliwości
eksperymentatora. Eksperymentator musi bowiem np. spowodować zamianę pracy cyklicznej
na pracę jednokierunkową. Przykładowo, w generatorze telekinetycznym zamiana ta może być
uzyskana poprzez odprowadzenie wydatku generatora do innego pomieszczenia, w którym
wydatek ten zostanie następnie zużyty na wytworzenie ciepła. Albo też eksperymentator musi
się ograniczyć wyłącznie do wykorzystywania źródeł niecyklicznej pracy telekinetycznej.
Pierwszy sukces w dokonaniu eksperymentalnej rejestracji spadku temperatury
spowodowanego wykonaniem pracy telekinetycznej, uzyskał ś.p. Werner Kropp z WEKROMA
Laboratory (Via Storta 78, CH-6645 Brione s/M, Szwajcaria). W swym eksperymencie
wykorzystywał on działalność uzdrowicielską jako źródło niecyklicznej pracy telekinetycznej.
Jego eksperyment polegał na wykonaniu pracy telekinetycznej i na równoczesnym
fotografowaniu wysokoczułą kamerą termowizyjną obszaru realizacji tej pracy. W efekcie
swych eksperymentów Werner Kropp udokumentował, że praca telekinetyczna faktycznie
powoduje w objętej nią przestrzeni liczący się spadek temperatury dochodzący do 3 stopni
Celsjusza. Przykład wyników uzyskanych przez Kroppa pokazany został na rysunku H4.
Aczkolwiek eksperyment Kroppa może wydawać się niepozorny w porównaniu z np.
spektakularnymi pokazami fizyków jądrowych czy z eksperymentami na orbicie okołoziemskiej,
w zakresie pozyskiwania energii otoczenia posiada on znaczenie przełomowe. Przejrzyście
ilustruje on bowiem termiczny efekt pracy telekinetycznej. Dokumentuje on nowe podejście do
eksperymentów telekinetycznych, jakie eliminuje zerujący bilans termiczny prac powtarzanych
cyklicznie. Wyznacza on też kierunek przyszłych badań nad instrumentalną rejestracją
istnienia przeciw-świata.
Jest powszechnie wiadomym, że najszybciej przekonują nas wyniki eksperymentów
jakie przeprowadzone zostały przez nas samych. W najprostszym eksperymencie
dokumentującym istnienie przeciw-świata potrzebna jest jedynie jakaś osoba zdolna do
wykonania ruchu telekinetycznego, aparat fotograficzny, oraz film wystarczająco czuły aby
zarejestrować jarzenie pochłaniania. Źródeł telekinezy jest wiele – wszakże może to być nasz
sąsiad radiesteta, czy uprowadzający nas nocami UFOnauta. Niemal zaś każdy z nas
dysponuje aparatem fotograficznym i filmem. Stąd praktycznie niemal wszyscy z nas są w
stanie skompletować takie eksperymenty. Gorąco zapraszam więc czytelników do powtórzenia
i osobistej weryfikacji eksperymentów opisanych w niniejszym podrozdziale.