Prof. dr inż. Jan PajÄ k Istnienie i działanie przeciw-świata ... - Menu 1

H-36
pośrednictwem transu lub wizji. Jest to także za pośrednictwem vril'u, że gdy zostałem
wprowadzony w stan transu, zdołałem zapoznać się z fundamentami języka VRIL-YA" (w
oryginale angielskojęzycznym: "It can be used for expanding the consciousness of the mind,
and allowing the transference of thoughts from one person to another by means of trance or
vision. It was through the agency of VRIL, while I had been placed in the state of trance, that I
had been made acquainted with the rudiments of the VRIL-YA's language.") Należy tu
podkreślić, że wspomniany powyżej język VRIL-YA, w podrozdziale I5.4 tej monografii
opisywany jest jako uniwersalny język myśli i oznaczony symbolem ULT.
-- Strona 172: "Dalsze wykorzystania tej mocy obejmują siłę napędową
dla robotów, napęd wehikułów polowych i statków latających, oraz zasilanie systemów
oświetleniowych... VRIL reprezentuje ogromny zasób mocy wszechświata, część z której
może zostać wyzwalana poprzez ciało ludzkie" (w oryginale angielskojęzycznym: "Further
uses of the force include the motive power for robots, the propulsion of land vehicles and flying
contrivances, and for supplying light. ... VRIL is seen as an enormous reservoir of universal
power, some parts of which can be concentrated in the human body.")
Nawet tylko skrótowe porównania powyższych cytatów do opisów najróżniejszych cech
i możliwości przeciw-materii omawianych w tym rozdziale, wykazują bezsprzeczne
podobieństwo pomiędzy VRILem a przeciw-materią.
H3. Działanie wszechświata rządzonego dipolarną grawitacją
Podrozdział H1 wykazał bezspornie, że najbardziej fundamentalny aspekt naszego
zrozumienia grawitacji jest definitywnie błędny. Aspekt ten to biegunowość, albo "polarność",
pola grawitacyjnego. Jak to już podkreślono, dotychczasowa nauka uważała, oraz ciągle
uważa do dzisiaj, że grawitacja posiada monopolarny charakter. Zgodnie więc z tą nauką,
grawitacja manifestuje się podobnie do ładunków elektrycznych. Tymczasem rozważania z
niniejszego rozdziału, rozdziału I, oraz podrozdziału JE3.7.1 wykazują konsystentnie, że
faktycznie to grawitacja wykazuje dipolarny charakter. Jej charakter jest więc bardziej podobny
do tego manifestowanego przez pole magnetyczne. (To oznacza, że grawitacja, podobnie jak
pole magnetyczne, również posiada dwa przeciwstawne bieguny, mianowicie wlot "I" i wylot
"O".) Ustalenie powyższego umożliwia z kolei wydedukowanie jak nasz wszechświat wygląda
oraz jak działa w warunkach dipolarnej grawitacji.
Wszelkie dedukcje dotyczące dipolarnej grawitacji muszą być rozpoczęte od uznania,
że pole to posiada dwa przeciwstawne bieguny, tj. "wlot (I)" i "wylot (O)". Pierwszy z tych
biegunów "I" panuje w naszym świecie i wytwarza on przyciągające oddziaływania
grawitacyjne znane nam już obecnie. Jednakże z powodu koncentrycznej natury grawitacji, jej
drugi biegun "O" musi być skierowany "do wewnątrz" i wyłaniać się w odmiennym przeciwświecie,
niewidzialnym z naszego świata. Stąd też natychmiastową konsekwencją
zaakceptowania dipolarnej grawitacji jest uznanie równoległego współistnienia w tej samej
przestrzeni aż dwóch przeciwstawnych światów fizykalnych. Obecnie jesteśmy całkowicie
świadomi jedynie pierwszego z tych światów, tj. naszego świata materii. Wszakże
doświadczamy go codziennie za pośrednictwem naszych pięciu zmysłów fizycznych.
Jednakże tego drugiego przeciw-świata nie jesteśmy w stanie wykryć naszymi zmysłami.
Wszakże zmuszony jest on rozciągać się w oddzielnym układzie wymiarów, symetrycznym do
naszego układu, oraz niedostępnym dla naszych zmysłów fizycznych i instrumentów
pomiarowych.
Oba te światy muszą być ściśle powiązane ze sobą siłami grawitacyjnymi. Z uwagi na
to ścisłe powiązanie, ów drugi przeciw-świat, pod względem kształtów i wzajemnych
konfiguracji musi zawierać dokładne odzwierciedlenie naszego świata. Wzajemna relacja
geometryczna obu tych światów ma się więc do siebie tak jak podobieństwo obiektu
materialnego do swego odbicia lustrzanego. Z drugiej jednak strony, z uwagi na
przeciwstawną naturę drugiego bieguna grawitacji wyłaniającego się w tamtym przeciw-