july-2010

Sinds twee jaar is het leven van
Hélène Darroze een meedogenloos
verhaal van heen en weer reizen
tussen twee steden. Ze verdeelt
haar tijd tussen Parijs en Londen en
de twee restaurants die haar naam
dragen. Iedere maand steekt ze het
Kanaal zeker viermaal over. “Ik ben
misschien wel de beste klant van
Eurostar”, grapt ze in de bar van
het Londense Connaught Hotel,
met twee Blackberry’s voor zich op
tafel – een witte en een zwarte, een
voor elke stad. Haar lieve glimlach
maskeert de vermoeidheid die ze
naar eigen zeggen voelt.
Darroze is net terug uit Parijs,
waar ze inviel voor haar adjudant die
twee weken met vakantie was. Recht
van de trein moet ze meteen aan de
slag in Londen, in het restaurant dat
ze twee jaar geleden, in juli 2008,
opende als onderdeel van de £ 70
miljoen kostende restauratie van het
legendarische hotel in Mayfair.
Je kan wel stellen dat de kleine
Française de logische keuze was om
de eetzaal van het Connaught over te
nemen. Haar voorganger was Angela
Hartnett, ook al zo’n vrouw die
opbloeit in het mannelijke wereldje
dat de haute cuisine (vaak) nog is.
Maar Darroze heeft nog meer
pijlen op haar boog. Tien jaar
geleden opende ze in Parijs haar
gelijknamige, hooggewaardeerde
restaurant op de Linkeroever van
de Seine, en vergaarde ze algauw
roem als een van Frankrijks meest
gelauwerde chef-koks. Ze sleepte
twee Michelinsterren in de wacht
en vormde de inspiratie voor het
personage van de pittige vrouwelijke
rôtisseur Colette in Disney’s culinaire
tekenfi lmhit Ratatouille.
Darroze groeide op in Les Landes
in Zuidwest-Frankrijk en is afkomstig
uit een geslacht dat al vijf generaties
lang professionele koks voortbrengt.
90 METROPOLITAN
Tafel van twee
Hélène Darroze heeft twee kinderen, twee restaurants in twee steden en
twee Michelinsterren. Joe Warwick ontmoet een druk bezette vrouw
Het is dus helemaal niet zo vreemd
dat ze ging werken voor de veelvuldig
door Michelin bekroonde Alain
Ducasse, die uit dezelfde Franse
streek afkomtig is – al begon ze op
kantoor, niet in zijn keuken.
“Ik heb zo’n drie jaar voor hem
gewerkt, maar voornamelijk in de
administratie. In mijn vrije tijd stond
ik dan in de keuken, voor mijn eigen
plezier. Toen ik na drie jaar vertrok,
zei hij: ‘Jij moet kok worden.’ Ik zei
dat dat onmogelijk was omdat ik 27
was en niet op de koksschool had
gezeten”, vertelt ze. “Hij zei: ‘Geloof
me, ik heb je in de keuken bezig
gezien en jij kan chef-kok worden.’
Het was niet moeilijk om me over te
halen, want koken was mijn passie.
Toen Darroze werd benaderd om
de scepter in het Connaught over
te nemen, had ze niet alleen al een
eigen restaurant, ze had bovendien
als 40-jarige en alleenstaande
moeder zojuist haar inmiddels
driejarige dochter Charlotte
geadopteerd uit een Vietnamees
weeshuis. Je zou denken dat ze wel
genoeg op haar bord had.
Ze sleepte een overeenkomst uit
de onderhandelingen waarbij ze
haar tijd tussen Parijs en Londen en
de twee restaurants mocht verdelen.
Maar alleen op voorwaarde dat ze
een appartement vlak bij het hotel
kreeg, waar ze een tweede huis voor
haar en haar dochter kon inrichten.
Als ze in Londen is, dan woont ze
in Mount Street, bij het hotel om
de hoek. “Als dat niet had gekund,
dan was de deal niet doorgegaan”,
zegt ze. “Want als ik van negen uur
’s ochtends tot middernacht werk
en een uurtje pauze heb, dan wil ik
dicht bij mijn huis en gezin zijn. Zo
is het ook in Parijs, waar ik vlak bij
het restaurant woon.”
Alsof twee restaurants en twee
huizen nog niet genoeg zijn, heeft
ze onlangs ook een tweede meisje uit Vietnam
geadopteerd, de een jaar oude Quiterie (“Dat is
een traditionele naam uit mijn geboortestreek”,
verklaart Darroze). Ze adopteerde uit Vietnam
omdat ze dol is op Azië, een Aziatisch kind wilde en
een vriend had met connecties met de weeshuizen
in dat land. “Ik had het geluk dat ik iemand kende
die me kon helpen”, geeft ze toe.
Hoewel ze vorig jaar een Michelinster veroverde
met het Connaught, is de keerzijde van de medaille
dat haar restaurant in Parijs dit jaar de tweede
ster, die ze al zeven jaar had, werd onthouden.
Misschien is dat onvermijdelijk als je je tijd tussen
twee restaurants verdeelt.
Maar twee jaar nadat ze de beslissing nam om
haar leven een stuk gecompliceerder te maken,
is ze nog altijd gelukkig met haar tweeledige
bestaan. “Natuurlijk ben ik soms moe, zoals
vanavond. Ik krijg niet veel rust, maar ik ben goed
georganiseerd en heb een goed team om me heen,
zowel in Parijs als Londen”, zegt ze.
“Ik heb nergens spijt van. Ik heb geen spijt dat
ik de uitdaging van een tweede restaurant ben
aangegaan en ook niet dat ik de zorg voor twee
meisjes op me heb genomen. Dit is mijn leven.”
the-connaught.co.uk, helenedarroze.com
Photo: Chris Terry & Helen Cathcart