SPIS RZECZY

109sparaliżowana. Shkurta próbowała poruszać nogami, ale z przerażeniemdostrzegła, że jej kończyny są bezwładne.Dwudziestodwuletnia studentka pedagogiki, postrzelona przez milicjantapodczas demonstracji w Klinie, przewieziona została najpierw do szpitalaw Prištinie, a potem w Belgradzie, gdzie mieli najnowocześniejszą aparaturęi najlepszych lekarzy. Przeleżała tam trzy miesiące, ale nie wspomina tegopobytu dobrze: – Tylko dlatego, że byłam Albanką, traktowano mnie źle,lekarze okazywali mi niechęć, pielęgniarki nie chciały się opiekować, pacjencidokuczali.Do tego dochodził potworny ból w kręgosłupie, ale nie chciała dawać imsatysfakcji i okazywać cierpienia. Miała taką metodę, że jak czuła ból, to sobieśpiewała. Ich doprowadzało do pasji, że ciągle śpiewała po albańsku.Którejś nocy przyszedł do niej ordynator i powiedział wprost:– Nie masz najmniejszych szans. Nigdy nie będziesz chodziła. Nigdy nieporuszysz nawet nogą.– Wierzę, że jeszcze kiedyś stanę na nogach – odpowiedziała.– Ja wierzę w to, co widzę – powiedział lekarz i postukał palcem w jej akta,które trzymał w dłoni.– A ja wierzę w to, co czuję – prawie wykrzyknęła. Widząc jego pobłażliwyuśmiech, podała dokładną datę, kiedy to się stanie: za miesiąc, we wtorek,o dwunastej w nocy.Gdy nadeszła zapowiedziana godzina, Shkurta, cała mokra z wysiłku,poruszyła palcem u prawej nogi. Zawołała pielęgniarkę, by przyprowadziłaordynatora. Zdumionemu lekarzowi oświadczyła, że stało się to tylko dziękiBogu.Wiele się wówczas modliła. Odmawiała modły, których nauczyła się odswoich muzułmańskich rodziców. Wierzyła, że Allach jest Bogiem, a Mahometjego prorokiem.Pewnej nocy, gdy wszystkie pacjentki w sześcioosobowej sali spały, tylkoShkurta leżała i modliła się, stało się coś dziwnego: – Nagle zobaczyłam coś,czego nigdy w życiu nie widziałam. Wyglądało to, jakby jedna z gwiazdnagle zbliżyła się do szpitalnego okna i rozświetliła całą salę. Zmrużyłamoczy, tak mocne światło biło, i wtedy usłyszałam w swoim wnętrzu głos:„Jesteś w moich rękach. Prowadzę cię. Nie lękaj się. Jestem z tobą”. Byłam takoszołomiona, że nic nie rozumiałam, a głos mówił dalej, że poprowadzi mniedaleko, gdzie poznam prawdę i znajdę Go.Ziemia Obiecana