SPIS RZECZY

Marcuse, a przed nim jeszcze Adorno,sięgnął po psychoanalizę ZygmuntaFreuda i zaproponował „seksualizację”wszystkich obszarów kultury ludzkiej.nicość przynależy do bytu” 68 . Z tej racji Heidegger uwrażliwia na „przesąd”„pogardzania nicością”, który ma swoje źródło w „fałszywej interpretacjinicości” w ramach klasycznej „metafizyki” „poprzez to, co bytujące”.Do tego doprowadziły nas według Heideggera „metafizyka” i katolickie„chrześcijaństwo”, żeby w tym, co okropne, do którego należy „strach”,podobnie jak „nicość należy do bytu”, „podejrzewać jedynie pustynięi to, co przerażające, zamiast doświadczyć określenia prawdy bytu i znaćjak najusilniej jego istotowanie” 69 dzięki i poprzez fałsz bądź kłamstwo.Ostatecznie stwierdza Heidegger: „Byt jest niczym w sobie i niczym dlapodmiotu” 70 i jako taki musi bytować „ku śmierci”, ponieważ „śmierć jestkońcem egzystencji” 71 w ogóle. Stąd nie zaskakuje poparcie Heideggeradla zasadniczo zakłamanej ideologii nazistowskiej w Trzeciej Rzeszy, którapowierzyła mu urząd rektora konferencji rektorów wszystkich uczelninazistowskich a on sam wzywał ich wszystkich do oddawania czci Führerowi.THEODOR WIESENGRUND ADORNO I „SZKOŁAFRANKFURCKA” 72 : RADYKALNA KRYTYKAI ODRZUCENIE PRAWDY JAKO PRAWDYNeomarksiści zauważyli, że Hegel i jego pojęcie „ducha” a także „prawdy”potrzebują „koniecznie” „czasu”, by „duch absolutny” mógł „uchwycić” siebiejako „czyste pojęcie” 73 . Hegel potrzebuje jeszcze „religii” 74 , by tenże duchmógł oglądać siebie i mieć wyobrażenie siebie. Adorno reflektuje pojęcie68 Tenże, Das Seyn, w: M. Heidegger, Beiträge zur Philosophie. (Vom Ereignis), Gesamtausgabe, tł. wł., t. 65, s.480.69 Tamże, s. 480-483.70 Tamże, s. 484.71 M. Heidegger, Sein und Zeit, tł. wł., Tübingen 1986, s. 258-259.72 Por. T. Guz, Der Zerfall der Metaphysik: Von Hegel zu Adorno, w: Moraltheologie, Anthropologie, Ethik, red. M.Balkenhol, tł. wł., t. 4, Frankfurt a. M. 2000, s. 247: „Ta Krytyczna Teoria chce poprzez rozwiązanie bytu udowodnić,że nie jest już więcej żadną ontologią”.73 G.W.F. Hegel, Phänomenologie des Geistes, w: Werke, t. 3, Frankfurt a. M. 1989, s. 584.74 Tamże, s. 584-585.