SPIS RZECZY

117przewodniczący Europejskiej Partii Ludowej (EPP) i przewodniczący klubuEPP w Parlamencie Europejskim. Stanowią oni część owej historii sukcesu.Spójrzmy jednak na niektóre epizody z ich kariery, byśmy mogli zobaczyćtakże drugą stronę tego sukcesu. Przyjrzyjmy się nie tylko im, lecz takżeinnym postaciom i ich politycznym partiom.Poznając realia Zachodu, już przed laty ironicznie zauważaliśmy, żeporządny zachodnioeuropejski socjaldemokrata może być trzykrotnierozwiedziony i czterokrotnie żonaty w odróżnieniu od porządnego chadeka,u którego dopuszczalny jest tylko jeden rozwód i dwa małżeństwa. Dziś jestto już nieaktualne, gdyż wśród wyróżniających się postaci chrześcijańskiejdemokracji znajdziemy dwukrotnie rozwiedzionych i trzykrotnie żonatych.Ich nazwisk nie będziemy jednak przytaczać w tym tekście.Tak samo nie będziemy wspominać o tych chadekach, którzy za młodubyli maoistami oraz jakim nas to napełnia zdumieniem dla ich roztropności.Ponieważ przynależymy do kultury katolickiej, spójrzmy na nich przezpryzmat zmagań między kulturą życia a kulturą śmierci. Zobaczymy wówczasHistorię Wielkich Rekolekcji.HISTORIA JOSÉ I ROCCOJosé Manuel Barroso jest jednym z najbardziej efektywnych politykóweuropejskich ostatniej dekady. Był przewodniczącym portugalskiej partii PSD,premierem Portugalii, a niedawno rozpoczął już drugą kadencję jako szefKomisji Europejskiej. Jest dopiero trzecim politykiem, po Hallsteinie i Delorsie,który piastuje ten urząd drugi raz z rzędu.Po raz pierwszy został zatwierdzony na tym stanowisku w roku2004. Desygnowany szef Komisji kompletuje jej osobowy skład napodstawie wniosków od władz poszczególnych krajów członkowskich,a następnie przedkłada go do akceptacji Parlamentu Europejskiego. Jeszczeprzed głosowaniem w parlamencie odbywa się przesłuchanie każdegoz kandydatów na eurokomisarza w komisjach parlamentarnych.Proponowany komisarz spraw wewnętrznych i sprawiedliwościRocco Buttiglione natknął się w komisji wolności obywatelskich, sprawwewnętrznych i sprawiedliwości na żarliwych lewaków, którzy zaczęliwypytywać go o jego stosunek do homoseksualizmu (ta stara gra zawszewygląda następująco: lewica pyta prawicę o homoseksualizm; prawicaodpowiada; wtedy lewica oskarża prawicę, że ma obsesję na punkciePod złą gwiazdą chrześcijańskiej demokracji