SPIS RZECZY

musisz żyć, cofać pulspełnymi piersiami wyrywać tlen z płucwokół przegubów zwijać cudzy lossiać w drzewach czasby mógł ogarnąć wszystkow objęcia papieru, pożaru, poświęcenia .W nieużywanym już gabinecie, w szeregach książekdo dzisiaj tli się zastygły zapach życiacierpliwie poszukującego innego wcielenia.Za książkami był wszechświat.Przed nimi sześćdziesiąt lat temu młodypochylony jak światło wrześniagdy czuje chłód wdowich świecskładał przysięgę, że pozostanie młodyna zawsze.To przed książkami przygnieciony hańbą,ukrywał przerażenie: co stanie się ze światemskoro on jeszcze nie ustaliłco dotąd się stało?Patrzył na śpiące dzieci.Nie wiedział skąd w jego piersi pragnienie odtworzeniaświtu gdy zgrzytał hamulec o rdzę zimnej szynya kobieta bez twarzy szła szybko wzdłuż muru.Skąd przemożna żądza odkopania spod lęku zamiecizmęczonych twarzy mężczyzn (cywilów czy żołnierzy?ilu ich było i który zdradził pozostałych?)Skąd bezsilna konieczność by zapisać dokładniejak losowali w milczeniu połyskującą kulę?Czy naprawdę tak ważne były ich zwykłe imionaby po wsze czasy wiedzieć, że strzelał ten chudyrudzielec zmarły tydzień później na brudnym podwórku?