SPIS RZECZY

***Pamięci profesora Tomasza StrzemboszaŚlęczały ślepnąc nieruchome myślia żywa ziemia obracała się pod stopamii krążyła wokół mózgu jak wiatr czaszki.Czy zmierzałem gdziekolwiek?Czy poszukiwałem łatwego do zapomnienia celu?Łatwego zapomnienia o wszystkimco powinno zastąpić przyszłość?Bo tylko to co mogłoby się wydarzyć jest dobre?Uwiedziony przez cudaczny teatr umarłychzniewolony przez jedną z wersji niepewnych zdarzeńmieszałem ciemne z ciemnymwymieniałem wszystkie przyszłe dnina krótki uścisk zastygłej ręki.Byłem przez chwilę nigdzie czyli sam ze sobą.Jeszcze nie zamieniony w wodę i czysty dym liczbszedłem nieobecny przykryty czarnym kocem styczniaprzez piętrzącą się krę okien Warszawynie próbowałem być niczym ponad pierwszy motywz Wariacji Goldbergowskichi senny sopran spadających dni.Ktoś szedł za mnie wierzącże samo stawianie stóp na wąskiej linii czasumiędzy światem a jego chwilowym wcieleniemmiędzy tym czego nie było a tym co się nigdy nie stanieprzesączone jest sensem jak kamienie niecierpliwym ruchemi przywraca pamięć krążącą w białych listachmiędzy biegunami myśliświętych i marnych bliźnich.