SPIS RZECZY

Dzurinda nie wygrał wówczas wyborów na szefa partii, ale później,gdy został premierem, założył własne ugrupowanie – dokładnie na wzórCDU. Nawet nazwę ma podobną – SDKU, ale co ma wspólnego z zasadamiNie twierdzę, że KDH weszłodefinitywnie na drogędechrystianizacji, ale jest faktem, żezachowuje się oportunistycznie.chrześcijańskimi? Nic. Absolutnie nic. Co prawda, KDH przeżyło ów rok 1996,ale zasiane wówczas ziarno kiełkowało i rozwijało się w następnych latach.Nie twierdzę, że KDH weszło definitywnie na drogę dechrystianizacji, ale jestfaktem, że zachowuje się oportunistycznie. Najpierw partia opuszcza koalicjęrządową, a potem wydaje oświadczenie, że to była pomyłka. Potem popieraw wyborach prezydenckich kandydatkę, która nie opowiada się ani za ochronążycia, ani za tradycyjną rodziną. Mam jednak nadzieję, że przyszłość KDH jestwciąż otwarta.Sytuacja w naszych krajach jest podobna: w parlamencieznajdują się po dwie partie, które należą domiędzynarodówki chadeckiej: w Polsce PO i PSL, naSłowacji SDKU i KDH. Obie popierają jednak coraz częściejrozwiązania sprzeczne z nauką Kościoła. Z drugiej stronypolitycy najwierniejsi chrześcijańskiej wrażliwości – jakFrantišek Mikloško u was, czy Marek Jurek u nas –otrzymują marginalne poparcie. Jak to się dzieje, skorow społeczeństwie zarówno polskim, jak i słowackimdominują katolicy?– Ten obraz rzeczywiście nie jest optymistyczny. Zaczynamy od małejrebelii, mając nadzieję na wielki bunt. Kluczowym słowem jest dla nasodnowa. Jak ona nastąpi? Myślę, że w różnych krajach rozmaicie. W jednychtrzeba będzie zacząć „od nowa”, czyli od powołania nowych formacji,w innych nastąpi „odnowa”, czyli wewnętrzne przeobrażenia w ramachistniejących partii chadeckich. Trzeba też pamiętać, że obecny stan partii