SPIS RZECZY

137ugrupowaniem, które głosowało przeciw wprowadzeniu tego prawa, byłapartia wolnościowa FPO, która w przeszłości stała się sławna głównie zasprawą swojego zmarłego już lidera Jörga Heidera. Jej obecny szef HansChristian Strache wyśmiał ludowców, że „śpiewają z duchem czasu”, zarzuciłim porzucenie polityki prorodzinnej i stwierdził, że partia chrześcijańska niemoże postępować tak jak OVP. Zdaniem Strachego parom jednopłciowympaństwo nie może przyznawać takich przywilejów małżeńskich, jakieprzysługują związkom między mężem a żoną. Państwo powinno docenić,że małżeństwo jako związek między mężczyzną a kobietą jest miejscempowoływania na świat potomstwa, a tym samym budowania przyszłościspołeczeństwa.Prawdziwe zrozumienie problemu pojawiło się więc w szeregach partiipolitycznej, która nigdy nie cieszyła się poważaniem czy respektem, a raczejuważana była za ugrupowanie populistów i krzykaczy lub demonizowanajako „skrajna prawica”. Nie twierdzę, iż Hans Christian Strache osiągniedefinitywnie Królestwo Niebieskie, ale słowa Chrystusa, że „celnicyi prostytutki wyprzedzają was w drodze do Królestwa Niebieskiego”, dopadajączłowieka nawet wtedy, gdy tego nie chce.CDU NA PARADZIE GEJOWSKIEJ„Jak zamierza pani przeciwdziałać temu, by co piąta ciąża w Niemczechnie kończyła się aborcją?”, zapytała kanclerz Angelę Merkel EwangelickaAgencja Prasowa IDEA. „Angie” odpowiedziała: „Myślę, że po długich sporacho paragraf 218 znaleźliśmy w końcu rozwiązanie, które jest dopuszczalne”.Paragraf 218 to paragraf niemieckiego kodeksu karnego. Jego zmianaw 1974 roku doprowadziła do legalizacji aborcji. Nowe prawo uchwaliłakoalicja socjalistów i liberałów, na czele której stał Helmut Schmidt. Minęło35 lat, a w Niemczech na podstawie paragrafu 218 dokonuje się 115tysięcy aborcji rocznie. Co na to chrześcijańscy demokraci? Słyszeliście, copowiedziała pani kanclerz. To jest dopuszczalne. W państwie, w którym od latna statystyczną kobietę przypada 1,3 narodzonych dzieci.Angela Merkel coraz bardziej przesuwa partię do politycznego centrum,a tym samym podważa wpływy liberalnej FDP. Czyni to za cenę rozczarowaniatradycyjnych katolików, którzy stanowią wyborcze jądro partii. Można to byłozobaczyć przed rokiem, gdy krytykowała Benedykta XVI za to, że odważył sięzdjąć ekskomunikę z członków Bractwa św. Piusa X. Powodem krytyki byłyPod złą gwiazdą chrześcijańskiej demokracji