SPIS RZECZY

Chciałbym zwrócić uwagę czytelnika na jeszcze inny aspekt rządzącegożyciem imperatywu pośpiechu. Otóż, jak dowiódł w 2006 roku profesorpsychologii eksperymentalnej z Uniwersytetu Hertfordshire RichardWisemann, w ciągu 12 lat średnia prędkość chodzenia po ulicach wielkicheuropejskich i amerykańskich miast wzrosła o 10 procent, zaś w Chinachi Singapurze, czyli krajach o najintensywniejszym rozwoju gospodarczym,nawet o 20-30 procent 21 . Tego typu przymus pośpiechu może, w opiniibadaczy, wzmagać w ludziach problemy kardiologiczne i zmniejszać szansena pomoc ze strony innych, którzy również poddani zostają dyktaturzebiegania. Niebawem, podążając za tą tendencją, możemy mieć do czynieniaz większą liczbą przypadków śmierci na chodnikach dla pieszych niżna jezdniach. Nieustanna gonitwa to inna postać nie brania pod uwagębliźniego żyjącego obok mnie. W jej efekcie jedzenie zamienia się w fastfood, czyli szybkie zaspokajanie głodu, skracanie czasu na odpoczynekskutkuje udręką bezsenności, zaś w dziedzinie międzyludzkiej intymności,pomimo seksualnego wyzwolenia, najważniejszymi problemami stają sięprzedwczesna erekcja albo kobieca oziębłość.Dyktatura pośpiechu rozciąga się już nie tylko na żywych, ale i umarłych.Nawet cmentarze, które z zasady winny stanowić symbol spokojui wieczności, nie są w stanie wybronić się przed coraz szybciej poruszającąsię maszynerią biznesu. Za przykład niech posłuży ogłoszenie umieszczonew budynku administracji cmentarza San Michele w Wenecji (podany rokdotyczy daty rozpoczęcia użytkowania grobu):„Wynajem kwater, kaset na kości i popioły:Do 1954 roku – bez limitu;pomiędzy 1955-1961 – na 100 lat;od 1962 r. do lipca 1998 r. – na 50 lat;od sierpnia 1998 r. – na 30 lat”.Gdy chodzi o rozmiary kwater, obowiązują następujące terminy wynajmu:„grobowce rodzinne – na 90 lat;mogiły opłacane – na 15 lat;mogiły wspólne – na 10 lat”.Co następuje potem? Cmentarz powiadamia rodzinę o dacie i godzinieprzeniesienia zawartości grobu do komunalnego ossarium. Samniejednokrotnie brałem udział w tej ponurej ceremonii. Oczywiście, obecnośćrodziny jest dobrowolna. Biedny nieboszczyk, pochowany w 1999 roku,21 R. Wisemann,R. Wisemann, Quirkology: How We Discover the Big Truths in Small Things, New York 2008. Podobne badaniaw 1994 roku przeprowadził Robert Levine z California State University. Dziedzina, która zajmuje się tego typu poszukiwaniam,nazywana jest psychologią codzienności.