SPIS RZECZY

W trzeciej fazie chadecy ulegają naciskowi i zaczynają współpracowaćw rozszerzaniu jawnego zła. Podpisują antychrześcijańskie ustawy, jak włoscydemocristani, lub pozbawiają władzy monarchów jak chrześcijańscy demokraciz Belgii i Luksemburga.W czwartej fazie chadecy przejmują już do swojego programu elementymyślenia antychrześcijańskiego i aktywnie forsują je jako pierwsi, tak jakchrześcijańscy demokraci z Austrii w sprawie związków homoseksualnych.W piątej fazie przedstawiają te swoje posunięcia jako uświadomieniesobie własnych ograniczeń umysłowych i usunięcie ich w imięotwartości i autentycznego dobra społecznego, w odróżnieniu od którego„chrześcijańsko-demokratyczne” rozumienie dobra jest jedynie jakimśpartykularnym, niepełnym dobrem, a nie dobrem wszystkich. Najlepiej widaćto w wypowiedziach byłego włoskiego prezydenta Cossigi. Obawiam się tylko,że Bóg się z tym wszystkim nie zgodzi.Zwolennicy takiej ewolucji chrześcijańskiej demokracji mają jeden silnyargument. Jeśli chodzi o zdobywanie i utrzymywanie władzy, jest to politykaskuteczna. Co prawda włoscy chadecy nie mogą tego już powiedzieć,ale ich zniknięcie jest raczej pojedynczym wyjątkiem. Chrześcijańskademokracja potrafi się odradzać, a rezygnację z obrony zasad chrześcijańskichz powodzeniem przedstawia jako modernizację. Problemy w polityce mająraczej ci, którzy buntują się przeciwko temu trendowi. Pamiętacie? „Władzazużywa tych, którzy jej nie mają...”Inaczej jednak wyglądają rzeczy z krótkiej lub średniej perspektywy,inaczej natomiast, gdy spojrzy się na nie długookresowo. Włoski przykładmoże sygnalizować przejście od perspektywy krótkookresowej dodługookresowej. W dłuższym przedziale czasowym doczekamy się bowiemodpowiedzi na pytanie, które amerykański filozof Will Durant sformułowałw minionym stuleciu: „Najważniejszym pytaniem dzisiejszych czasów jest to,czy ludzie mogą żyć bez Boga”.Jeśli odpowiedź brzmi „nie” (a chrześcijanin wie, że z długoterminowejperspektywy jest to błędna odpowiedź), następnym etapem będzie wielkikryzys. Jeśli do tego dojdzie, to w przyszłości historycy skonstatują, żechrześcijańscy demokraci w Europie przyłożyli rękę do tego kryzysu. A więczawiedli.Do serc chadeckich polityków nie mamy wglądu. Nie wiemy, którzyz nich będą usprawiedliwieni, a którzy nie. Często musieli wybieraćmiędzy utrzymaniem się przy władzy a trzymaniem się zasad i nierzadkowybierali władzę. Powstaje pytanie, czy robili to tylko dla samej władzy.