SPIS RZECZY

Radzieckiego, wywodzą się z najbardziej elementarnych założeń ludzkiejprzyzwoitości»”.Ten przydługi cytat pokazuje, w jaki sposób – używając genialnegookreślenia Waldemara Łysiaka – „spiskowa teoria dziejów znajduje odbiciew spiskowej praktyce historii”, ponieważ to, co opisał Davies, działo sięnaprawdę wbrew „oczywistej fałszywości spiskowej teorii dziejów”.Artur Koestler, bliski współpracownik i przyjaciel Münzenberga, mówiło nim, że produkował na Zachodzie komitety owych nieświadomychpromotorów sowieckich interesów z taką łatwością, jak magik wyciągakróliki z kapelusza. Z pewnością nie wszystko, ale dostatecznie wiele zostałoudokumentowane z tej kampanii, w której czciciele postępu wspierali (jedniświadomie, drudzy nie) zwykłych sowieckich szpiegów i vice versa, czasemformalnie zmieniając status z „królika” na agenta.W kontekście owej dywersji propagandowej Davies pisze, że jej „teoretycysformułowali pięć podstawowych zasad:1) Zasada upraszczania: redukować wszelkie dane do prostej opozycjimiędzy «dobrem i złem», «przyjacielem i wrogiem».2) Zasada zniekształcania: dyskredytować opozycję metodą grubegoobsmarowywania i parodii.3) Zasada transfuzji: manipulować wartościami przyjętymi przez ogółodbiorców, tak aby je wykorzystać do własnych celów.4) Zasada jednomyślności: przedstawiać własny punkt widzenia tak, jakgdyby było to stanowisko jednomyślnie przyjęte przez wszystkich zdrowomyślących ludzi; jednostki, które wyrażają wątpliwości, nakłaniać dozmiany zdania przez odwoływanie się do wystąpień znanych osobistości,wywieranie presji społecznej i «zakażenie psychologiczne».5) Zasada orkiestracji: bez końca powtarzać te same przekazy, w różnychwariantach i kombinacjach”.Wystarczy porównać powyższe wytyczne z tym, co dzieje się dzisiajw przestrzeni medialnej w Polsce. Być może zmieniły się strony sporu, alemechanizmy pozostały te same. „Redukuje się spór do prostej opozycji międzydobrem [PO] i złem [PiS], od którego wszyscy mają się obracać ze wstrętem,bo to „obciach”, „oszołomy”, „faszyści-kaczyści” itd., „bez końca powtarzającte same przekazy, w różnych wariantach i kombinacjach”. To procentuje:241Polska inteligencja, czyli nowa hodowla królików Münzenberga