SPIS RZECZY

dialektyki sprzeczności, tak więc nasze myślenie, względnie nasza wiarajuż zawsze muszą uchodzić za element boskiej samoświadomości” 55 . W tymznaczeniu i przy takiej interpretacji prawdy Bożej nigdy nie wolno skarżyćsię na negacje, bo to właśnie one – według Lutra i Hegla – służą jako zasadyrozwojowe trójjedynego Boga.Teologia Lutra i filozofia Hegla stanowią najpełniejszą negację prawdyabsolutnej, co jest tym bardziej niebezpieczne, gdyż używając tych samychpojęć, co filozofia klasyczna i dogmatyka katolicka, stanowią wypowiedźkontradyktoryjną o Bogu wiecznie doskonałym.Nie tylko pragnienie wiedzy u anioła i u pierwszych ludzi, jak uważająLuter i Hegel, jest przyczyną winy – bo oni zostali stworzeni już z wglądemw prawdę – lecz świadome i dokonane z pełną determinacją wolnego,doskonałego ducha odrzucenie Boga jako prawdy najwyższej i absolutnej.Bóg nie potrzebuje istoty rozumnej dla swej samoświadomości, leczodwrotnie: wieczna Prawda udziela się stworzeniom w darze, żeby mogłyuczestniczyć w jego wiecznej miłości.Nie Bóg jest syntezą prawdy i jej negacji, lecz człowiek w swym zaślepieniuodwracający się od Boga – człowiek, który nadużywa darowanej mu przezBoga doskonałości w taki sposób, że próbuje podporządkować Boga sobie.KAROL MARKS I FRYDERYK ENGELS:MATERIALISTYCZNA SYNTEZA PRAWDY I KŁAMSTWAJAKO „ABSOLUTNA TAJEMNICA” „PAŃSTWADEMOKRATYCZNEGO” LUB „SPOŁECZEŃSTWAKOMUNISTYCZNEGO”Marks z Engelsem – analogicznie jak Luter i Hegel – wychodzą odpierwotnej syntezy bytu i niebytu, co w odniesieniu do prawdy oznacza, żezawsze jest ona określona istotowo przez fałsz i kłamstwo, ale w interpretacjimaterialistycznej, ponieważ według nich istnieje tylko materia. Pojawiającysię na wyższym etapie rozwoju materii tzw. „duch“ nie zmienia materializmumarksowsko-engelsowskiego, będąc w swojej bytowości przecież tylko„wysublimowaną materią“.Jako przykład rozumienia nierozerwalności prawdy i kłamstwa służyMarksowi i Engelsowi rozumienie życia i śmierci człowieka. Engels nie wienic o „granicy racjonalnej“, tzn. o tej, że „zabicie dziecka w łonie matkijest morderstwem“, tak jak nie można twierdzić o samym „momencie55 A. v. Stockhausen,A. v. Stockhausen, Der Geist im Widerspruch: Hegel im Rückblick auf Luther, SRGSA t. 3, Bierbronnen 1988,s. 35.