Het water.qxd - Providence Mountain Ranch

echtvaardigmaking waarin onze zonden vergeven worden, is de
rechtvaardiging door het geloof. Als de Heilige Geest over geen
andere rechtvaardigmaking rept, dan die door het geloof, met
welk recht zouden wij het dan doen?
De rechtvaardigmaking of het goddelijke pardon, is niet alleen
een vrije genadedaad van God aan de zondaar, maar is ook een
juridische afhandeling tussen God en de ziel, namelijk in Christus.
God rechtvaardigt geen zielen die zich niet des doods schuldig
weten aan de Wet Gods, in de ondertekening van hun rechtvaardig
verdiende vonnis, al of niet gepaard gaande met een schreeuw
om genade. Als dat niet zo was kan het niet bestaan dat God een
God is Die de goddelozen rechtvaardigt om niet.
Met een blote toestemming een goddeloze te zijn, komen we
niet verder dan een Farao’s-belijdenis, maar daarmee staan we
nog niet aan de kant van God, in de gewillige onderwerping en
erkenning dat Hij met Zijn maaksel mag doen wat Hij wil. Het
zaligmakende geloof wordt daarom nooit anders dan in het graf
van Christus geboren, zodat het waar wordt hetgeen Paulus zegt
in Romeinen 6:8: “Indien wij nu met Christus gestorven zijn, zo
geloven wij, dat wij ook met Hem zullen leven.”
Gods Woord leert echter wel trap en mate in de zakelijke
geloofskennis omtrent de rechtvaardiging. “Want een iegelijk, die
der melk deelachtig is, die is onervaren in het woord der gerechtigheid;
want hij is een kind”, Hebr. 5:13. Wel een klein kind, maar
dan toch Góds kind, waarvan de apostel Johannes zegt: “Ik schrijf
u, kinderen, want gij hebt den Vader gekend”, 1 Joh. 2:13.
Omdat er trap en mate is in de zakelijke geloofskennis, is er ook
trap en mate in de zekerheid. De zekerheid behoort tot het wezen
des geloofs. Dat geldt ook voor de zwak, sukkelende gelovigen.
Iedere gelovige, hoe zwak zijn geloof ook is, heeft enige zekerheid
van zijn zaligheid en zo niet, is er ook geen sprake van een waar,
oprecht geloof in Christus.
Ds. Th. van der Groe zegt: “Een waar gelovige zonder enige
zekerheid van zijn zaligheid is bij mij niet anders dan een gedrochtelijk
hersenschim, ofwel een gelovige zonder geloof.”
Wil het wel zijn voor tijd en eeuwigheid beide, zullen we dus
iets van deze zaak moeten kennen en dan kan er weinig zijn dat
alles is en veel dat niets is. Immers, we kunnen de naam hebben
dat we leven, maar in de ogen Gods dood zijn. We kunnen een
gedaante hebben van godzaligheid, maar de kracht ervan verloochenen.
Anderzijds kunnen we bedolven liggen onder de golven
van de duivel, wereld en eigen verdorven vlees en toch een kind
des Heeren zijn. Wie zal het rechte onderscheid weten tussen een
waar gelovige op zijn slechtst en een schijngelovige op zijn best?
1 0 2