Het water.qxd - Providence Mountain Ranch

tot een bekeringstafel, maar zo wordt de tafel des Heeren op een
vreselijke manier ontheiligd en dat gebeurt schier op alle plaatsen!
Het Heilig Avondmaal is alleen voor de gelovigen verordineerd,
namelijk tot versterking van hun geloof. Als onbekeerden
op grond van een verlangen en/of een begeerte tot het Avondmaal
genodigd worden, komt er een ban in het leger. Onbekeerden die
genodigd worden en aan deze nodiging gehoor geven, krijgen
nimmer hun ‘dorst’ gelest, om de eenvoudige reden dat dezulken
niet door Christus genodigd worden. De nodiging tot het Heilig
Avondmaal is altijd geadresseerd, namelijk aan Gods kinderen.
In onze dagen ontbreekt het niet aan mensen die in hun eigen
oog bekeerd zijn, maar voor dezulken is Jesaja 55:1 niet meer dan
een reuke des doods ten dode! Voor Gods volk staat de roeping tot
het heil in het kader van de toepassing. Zij kunnen de roeping niet
wederstaan en in het uur der minne moeten zij komen, namelijk
tot Christus. En áls u tot het geloof in Christus gekomen bent, zal
Hij u wel nodigen aan Zijn tafel. Velen zijn bekommerd omtrent
het Avondmaal, terwijl zij Christus niet eens kennen. Mensen,
houdt op met die godsdienst! Zoek uw ziel gered te krijgen, want
er gaan vandaag de dag meer Avondmaalgangers verloren dan
gewone kerkgangers.
Hoewel de roeping van het Evangelie tot alle hoorders des
Woords gericht is, geldt de toepassing alleen de dorstigen (Jes.
55:1). Velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren (Matth.
22:14). Ik zou daarom niet zozeer willen spreken van een aanbod
van genade, maar van een roeping. Het woord ‘aanbod’ komt in
de Bijbel niet voor. Wel wordt er dikwijls gesproken over een roeping.
Dat kunnen we bijv. duidelijk lezen in de gelijkenis van de
Koninklijke bruiloft (Matth. 22) en in de gelijkenis van het grote
Avondmaal (Luk. 14:16-24).
Uit deze gelijkenissen is duidelijk op te maken dat er sprake is
van in- en uitwendige kinderen des verbonds. Dat zien we ook in
de gelijkenis van de rijke man en de arme Lazarus en die van de
verloren zoon. Alle gedoopten worden geroepen tot de bruiloft,
omdat ze kinderen zijn van het verbond. Maar niet alle verbondskinderen
zijn erfgenamen van de belofte. “Want indien degenen,
die uit de Wet zijn, erfgenamen zijn, zo is het geloof ijdel geworden,
en de beloftenis te niet gedaan”, Rom. 4:14.
De erfenis van het verbond is er alleen voor de erfgenamen van
Christus. Erfgenaam van de belofte word je niet door de Doop. Dat
ben je -wel of niet- krachtens de uitverkiezing. Je wordt zelfs geen
verbóndskind door de Doop, want dat ben je, omdat je ouders
reeds verbondskinderen zijn. En omdat je als een verbondskind
geboren bent, behoor je gedoopt te wézen! Maar omdat wij niet
2 3