Het water.qxd - Providence Mountain Ranch

Moet het nog ruimer? Ze zeggen weleens dat wij een krap
Evangelie hebben. Is het dan een krap Evangelie dat Christus
voor goddelozen, voor hellewichten, voor verdoemden gestorven
is? Mensen, het is nog veel ruimer dan ik het zeggen kan, want Hij
was al voor mij gestorven, toen ik er nog niet was. Hij was al te
Zijner tijd voor mij gestorven, toen ik nog onverzoend, krachteloos
en onbekwaam tot enig goed, in de zonde speelde.
Ergert u zich hieraan? Geef het maar op, het is toch al verloren.
Je wilt het niet, nee, je wilt jezelf handhaven. Een mens wil niet
naar de hel, omdat hij niet zijn wil die hij van nature is. Maar
zolang u niet worden wilt die u bent, heb ik geen hoop voor u. Van
nature hebben wij zonder onderscheid rechtvaardig de hel verdiend
en al ben je het daarmee oneens, kom je er geheid in. Dan
is er geen hoop, geen grond, geen verwachting voor je onsterfelijke
ziel. Al zou heel de gereformeerde gezindte om je heen dansen
en je bewieroken vanwege je reformatorische integerheid, al zouden
alle bevindelijk/gereformeerde dominees je overnemen, de
hel zal je deel zijn, als je niet wilt zijn die je bent en niet onvoorwaardelijk
daarvan de gevolgen aanvaart.
U zegt: Dat kan de mens toch nooit?
Nee, daartoe is de mens niet in staat, tenzij de Heilige Geest
hem inwint voor het recht Gods, om het recht der Wet te billijken
en zijn vonnis te aanvaarden. God maakt Zijn volk eerlijk zalig,
namelijk door recht! De Wet moet in ons aller leven ten volle
gehandhaafd en vervuld worden, anders is zalig worden onmogelijk!
Hoewel een aangeslagen ziel weleens van Christus en Zijn
gewilligheid gehoord heeft, blijft hij een rampzalige buitenstaander
zolang hij geen goddeloze is in de werkelijke betekenis van
het Woord. Christus te kennen is het leven en het leven wordt in
de dood geopenbaard. Toen Saulus van Tarsen als een rechteloze
zondaar in de Rechte Straat op zijn knieën voor God in het stof lag,
heeft het Gode beliefd Zijn Zoon in hem te openbaren. Toen zei
Saulus zelf niet dat hij bad, nee, Gód zei: “Zie, hij bidt.”
Je moet er dus een verloren mens voor zijn om te kunnen bidden.
Toen de moordenaar aan het kruis zijn vonnis mocht aanvaarden,
begon hij te bidden: “Heere, gedenk mijner, als Gij in Uw
Koninkrijk zult gekomen zijn”, Luk. 23:42.
Toen de stokbewaarder het zwaard op zijn keel zette en zijn
welverdiende straf aan zichzelf wilde voltrekken, begon hij -nadat
Paulus hem tot de orde geroepen had- te bidden: “Lieve heren,
wat moet ik doen, opdat ik zalig worde?”
Toen de harten van de Joden op de prediking van Petrus op de
1 3 0