Het water.qxd - Providence Mountain Ranch

U zegt: Maar je moet toch geloven?
Hoe doe je dat dan, mens?
U zegt: Maar anders zijn we verloren!
Ja, dat ben ik ook. Eerlijk gezegd: Dat was ik, namelijk verloren,
verloren, voor eeuwig verloren! “Schatte mij geheel verloren,
‘k mocht van geen ontferming horen en als mijn ziel aan God
gedacht, loosde ik niets dan klacht op klacht.”
U zegt: “Dat is toch ook een hopeloos leven, om radeloos van
te worden?”
Ja, dat was het, maar het was zo en ik kon het niet veranderen.
Krachtens het vonnis der Wet was ik echt voor de hel bestemd,
want Gods Wet is heilig en goed en ik was een onheilige en een
goddeloze. Omdat ik geloofde dat de Wet heilig en goed was, kon
het niet anders dan rampzalig met mij aflopen. Het oordeel had
zich in mijn ziel vastgemaakt en iedereen kon nog zalig worden,
alleen ik nooit meer. Ik was als afgesneden uit het land der levenden.
Ik kon noch roepen, noch bidden. Ik durfde niet te slapen,
bevreesd om in de hel te ontwaken.
U zegt: Maar man, dan ben je toch overrijp voor het Evangelie?
Nee, ik was rijp voor de hel, o eeuwig buiten God, eeuwig
rampzalig, eeuwig hel en eeuwig wee, want toen dat laatste
draadje op een nacht werd doorgeknipt, ging ik erin ook..., als een
verdoemde..., als een brandhout voor de hel, en toch niet verbrand,
nee, toch niet verdoemd, nee, want toen ik mij in de hel
waande, is Christus mijn hel tot een Hel geworden en toen werd
Hij mijn Hemel.
“Want Christus...!”
O diepte des rijkdoms...! Christus gestorven voor zo’n goddeloze,
voor een hellemonster! Het kan niet, het kon niet en ‘t is toch
gebeurd. Ja, toen kwam ik in het eeuwige wonder. Weet u wat er
toen overbleef? Ongelovige ziele-blijdschap! Ik weet niet of u mij
verstaat, maar toen ik het van blijdschap nog niet geloofde, toonde
Hij mij Zijn doorboorde Middelaarshanden. Daarin stond ik
gegraveerd, in Zijn beide handpalmen, ineens en voor altijd. “Ere
zij aan God de Vader! Ere zij aan God de Zoon! Ere zij aan de
Heilige Geest! “Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood had
moeten sterven.”
Ach, ik kan er amper van stamelen. Ik kan dat wonder niet uitleggen.
Het is niet te vatten, niet te begrijpen, alleen maar te
bewonderen, te aanbidden. Maar ik zou het wel uit willen bazuinen...!
U zegt: Wat?
“Want Christus, als wij nog krachteloos waren, is te Zijner tijd
voor de goddelozen gestorven!”
1 2 9