Het water.qxd - Providence Mountain Ranch

want die mensen vertellen mij dat ik het al heb voordat ik mij
ervan bewust ben. Dat geeft toch zo’n rust in mijn ziel en ik voel
me er zo wel bij. Nee, u mag van mij al die mensvernietigende
godsdienst voor uzelf houden...
U ziet, de mens van nature wil wel van Christus horen, maar
niet van een vernederde Christus, niet van een Christus aan het
kruis, want dan moet de mens eraan, met al zijn godsdienst, met
al zijn ootmoed, ja, met al zijn geloof. Christus doet alles of niets
en daaraan hadden de herders uit Efratha’s velden kennis gekregen,
zodat zij niets anders wensten te weten dan Jezus Christus en
Dien gekruisigd.
Als verbondskinderen echter weigeren om in te gaan, zullen
we ons tot de heidenen keren. “En de heer zeide tot den dienstknecht:
Ga uit in de wegen en heggen; en dwing ze in te komen,
opdat mijn huis vol worde; want ik zeg ulieden, dat niemand van
die mannen, die genood waren, mijn avondmaal smaken zal”,
Luk. 14:23-24. Dat laatste ziet op de verbondswraak.
Ds. G.H. Kersten heeft wat dat betreft heel wat verwarring
gezaaid met zijn doperse verbondsvisie. Hij beperkte de bediening
van het verbond alleen tot de uitverkorenen, maar dat is er
ver naast, want zoals de bediening van het verbond heel oudtestamentisch
Israël claimde(!), strekt de bediening van het verbond
zich ook uit tot alle nieuwtestamentische in- en uitwendige verbondskinderen.
Als dat niet zo zou zijn, zou er van uitwendige
zegeningen des verbonds en de eeuwige verbondswraak geen
sprake kunnen zijn. Uitwendige verbondskinderen zijn geen
onbesneden heidenen! Verbondskinderen die in hun ongeloof
volharden, zullen daarom met dubbele slagen geslagen worden,
omdat zij op zo’n grote zaligheid geen acht hebben geslagen. Dat
geldt niet voor de erfgenamen der belofte, want die kunnen de
zaligheid niet ontlopen, ook al schieten ze zichzelf door het hoofd!
Dat is waar gebeurd, bij een Russische vrouw. Ze was d.m.v. een
ruime prediking christin geworden, maar toen haar man kwam te
sterven schoot ze zichzelf bij zijn graf door het hoofd. Haar laatste
woorden waren: “God bestaat niet.” Enfin, in het ziekenhuis
kwam ze weer enigszins bij en toen was het Gods tijd Zich aan
haar te openbaren, want het was een uitverkoren vat.
U zegt: Daar moet een mens het niet opaan laten komen!
Mens! U kent uzelf niet, want elk mens laat het eropaan
komen. We gaan liever naar de hel als dat we bekeerd worden,
zoals God een mens bekeert. Zijn raad zal bestaan en dan moet de
mens eraan! O, zalige dag, als een ziel het van God verliezen mag.
Onder de heidenen zijn er -naar ik geloof- vele erfgenamen
van de belofte, die krachtens de eeuwige uitverkiezing geroepen
2 7