Het water.qxd - Providence Mountain Ranch

Pinksterdag verslagen (=doorstoken) werden, begonnen zij te bidden:
“Wat zullen wij doen mannen broeders?” Hand. 2:37.
Toen Manasse met koperen ketenen geketend in de kerker zat
en zijn rechtvaardig verdiende vonnis inwachtte, begon hij te bidden:
“En bad Hem; en Hij liet Zich van hem verbidden, en hoorde
zijn smeking, en Hij bracht hem weder te Jeruzalem, in zijn
koninkrijk. Toen erkende Manasse, dat de HEERE God is”, 2 Kron.
33:13.
Rechthebbende mensen ‘bidden’ echter ook.
Toen de rijke jongeling aan de voeten van Christus bad:
“Goede Meester! Wat doende zal ik het eeuwige leven beërven?”
werd hij echter met de Wet afgewezen, omdat hij niet bad als een
verloren mens!
Toen de dwaze maagden begonnen te bidden: “Heere, Heere,
doe ons open”, werden zij afgewezen, met de woorden: “Ik heb u
nooit gekend!” Ze baden als rechthebbenden, maar hadden zichzelf
nog nooit als absoluut verloren beschouwd, krachtens het
vonnis der Wet. Degenen die het absolute vonnis van de Wet niet
geloofd hebben en nooit dat vonnis zich persoonlijk toegeëigend
hebben, zullen met de dwaze maagden voor eeuwig buiten gesloten
worden, want de olie des Geestes kan alleen maar gegoten
worden in een leeg en een verdoemelijk vat, hoewel gewassen en
gereinigd door het bloed van Christus.
De dwaze maagden deden de Wet teniet, hoewel zij meenden
die te doen. Dat zijn nu de ware antinomianen, namelijk die de
absoluutheid van de Wet afzwakken met het Evangelie in de
mond. Degenen die nog nooit het vonnis der Wet gebillijkt en aanvaard
hebben, geloven niet dat God rechtvaardig is en openbaren
zich als rasechte antinomianen. Antinomianen doen de Wet teniet.
Welnu, al degenen die de Wet ter hand nemen om die te doen,
doen de Wet teniet, want de Wet laat zich niet beetnemen door
rijke jongelingen die met al hun goede bedoelingen blaken van
vijandschap tegen het vonnis der Wet.
Bijkans heel de gereformeerde gezindte vergrijpt zich aan de
Wet, om die te doen, maar als de Wet Wét wordt, is de Wet niet
meer dan een bloedwreker. Als de Wet inkomt, ga je met al je rijke
jongelingsvroomheid overboord. Dan word je goddeloos en radeloos.
Dan is er geen ontkomen meer aan. “‘k Wou vluchten, maar
ik kon nergens heen, zodat de dood voorhanden scheen. Daar alle
hoop mij gans ontviel, daar niemand zorgde voor mijn ziel. Maar,
o wonder, daar heeft God mijn pad gekend.”
“Want Christus...!”
Ja, dat is de bevinding der heiligen. Dat kennen zij allemaal,
naar de mate die God goeddunkt. Christus houdt er dode honden,
1 3 1