Het water.qxd - Providence Mountain Ranch

vrouw uithangen, en anderen om de tuin leiden, maar God bedriegen
kunnen we niet.
De vrouw probeert de voor haar onbekende Profeet ‘om de tuin
te leiden’ door de Samaritaanse godsdienst te verdedigen, maar
Christus neemt haar alles uit handen en zegt dat degenen die God
aanbidden, Hem moeten aanbidden in Geest en waarheid en daarbij
is God niet aan tijd of plaats gebonden, ook niet aan Jeruzalem.
Hiermee vallen alle wapens haar uit handen en verliest zij alle
gerechtigheid die uit de Wet is.
3. HET UUR DER MINNE
Opmerkelijk is het dat als de vrouw geen been meer heeft om
op te staan, zij het Woord aangrijpt. Zij mist evenwel de toepassing
nog, maar door de onderhandeling met Christus was ze gekomen
aan het einde van de wet. Nu Christus haar tenslotte ontdekt
heeft dat haar bidden niet deugde, valt zij aan de zijde van het
Woord, aan de zijde Gods. “Ik weet dat de Messias komt (Die
genaamd wordt Christus); wanneer Die zal gekomen zijn, zo zal
Hij ons alle dingen verkondigen”, Joh, 4:25.
Weet u wat die vrouw hier eigenlijk zegt in de nood van haar
bestaan? “Geef mij Jezus of ik sterf, want buiten Jezus is geen
leven, maar een eeuwig zielsverderf!” Die vrouw had geen werken
meer, geen eigengerechtigheid meer, ze had alleen maar
schuld, schuld en nog eens schuld. Eén ding wist ze wel, namelijk
dat ze Christus als haar Zaligmaker nodig had, want dat ze verloren
was, was voor haar geen misschientje meer. Haar godsdienst
kon haar niet meer helpen. Goede werken had ze niet, maar verdoemelijk
als zij was, stort zij haar hart voor deze onbekende
Profeet uit, en zegt al haar hoop op de komende Messias te hebben.
Ze kon het met haar uitgestelde hoop echter niet doen. Ze
moet Jezus hebben, want Die zal haar en haar volk alle dingen,
die ter zaligheid nodig zijn, verkondigen.
Dan breekt het punt aan van het welbehagen des Vaders. Op
het moment dat de vrouw aan het einde van de Wet gekomen is,
openbaart Christus Zich aan haar als de langverwachte Messias,
Die gekomen is, ja, als haar persoonlijke Zaligmaker, met de
levendmakende woorden: “Ik ben het Die tot u spreekt!”
Onderwijl zijn de discipelen teruggekeerd en ze zijn zeer verwonderd
dat Christus met een Samaritaanse vrouw spreekt. Dat
ging tegen alle Joodse regels in, maar ze durven hun Meester
geen vragen erover te stellen. De vrouw sloeg echter in het geheel
geen acht op hen, want het heil was in haar schoot gevallen. Zij
zag niemand anders dan Jezus alléén! Ze was levend gemaakt,
6 9