Het water.qxd - Providence Mountain Ranch

men der belofte en die Hij geroepen heeft, heeft Hij ook gerechtvaardigd.
“Want zovelen als er door den Geest Gods geleid worden,
die zijn kinderen Gods. Want gij hebt niet ontvangen den
Geest der dienstbaarheid wederom tot vreze; maar gij hebt ontvangen
den Geest der aanneming tot kinderen, door Welken wij
roepen: Abba, Vader! Dezelve Geest getuigt met onzen geest, dat
wij kinderen Gods zijn. En indien wij kinderen zijn, zo zijn wij
ook erfgenamen, erfgenamen van God, en mede-erfgenamen van
Christus; zo wij anders met Hem lijden, opdat wij ook met Hem
verheerlijkt worden”, Rom. 8:14-17.
In het kader van de uitverkiezing is de roeping Gods onberouwelijk,
zodat alleen de uitverkorenen tot het geloof komen en de
anderen zich eronder verharden. “Hetgeen Israël zoekt, dat heeft
het niet verkregen; maar de uitverkorenen hebben het verkregen,
en de anderen zijn verhard geworden”, Rom. 11:7.
De roeping van het Evangelie wordt effectief door het geloof,
niet vanwege het geloof, maar vanwege Gods roeping. Het ongeloof
wil niet eens inwendig geroepen worden. De ongelovigen
worden wel uitwendig en welmenend geroepen, maar zij weigeren
om in te gaan. “En zij begonnen allen zich eendrachtelijk te
ontschuldigen”, Luk. 14:18a.
Deze verbondskinderen waren wel geroepen, maar ze weigerden
om in te gaan. Ze wilden niet dat Christus Koning over hen
zijn zou. De reden was ongeloof en ongeloof is de grootste vijandschap
tegen de goedheid Gods. Ongeloof sluit zichzelf buiten,
want ziende op de barmhartigheid Gods in Christus, hoeft er niemand
verloren te gaan. Verloren gaan is áltijd eigen schuld.
Degenen die dat loochenen, loochenen de val in Adam.
Als we echter loochenen dat God verhardt wie Hij wil en Zich
ontfermt over wie Hij wil, kunnen we net zo goed algemene verzoening
leren. Er is een wil des bevels en een wil des besluits van
God. Beiden moeten gepredikt worden, maar de wil des bevels
staat voorop in de verkondiging en maakt ons schuldig aan Wet én
Evangelie. De wil des bevels luidt: “Bekeert u en gelooft het
Evangelie.” Dat bevel werpt een mens op zijn verantwoordelijkheid,
die hem moet verdoemen. Er zijn zeer veel mensen die denken
met hun verantwoordelijkheid te kunnen werken ten aanzien
van zalig worden. Nee mens, onze verantwoordelijkheid ligt al
verzondigd in het paradijs. God eist van ieder mens dat aan Zijn
gerechtigheid genoeg geschiedde, krachtens de staat der rechtheid.
God heeft ons immers goed en naar ons evenbeeld geschapen,
in ware kennis, gerechtigheid en heiligheid. Het bevel van
‘bekering en geloof’ brengt de mens dus aan de rand van de hel!
2 5