Het water.qxd - Providence Mountain Ranch

het geloof praktiseren, goede werken betrachten, enz. Maar om
als een gáns verloren zondaar openbaar te komen, die alleen de
hel voor ogen ziet en die niet anders kan dan het recht Gods billijken,
daar is men een volslagen vijand van. Ze willen een wat
‘liefelijkere’ voorstelling van zaken, waarbij de zichzelf handhavende
mens zo zoetjes aan op Jezus aangaat. Dezulken willen volstrekt
van geen voorwaarden weten, maar ondertussen stellen zij
wel allerlei voorwaarden aan de Heilige Geest, zodat zij de overtuiging
van zonde, gerechtigheid en oordeel klakkeloos terzijde
schuiven en zonder dat alles in staat denken te zijn om tot Christus
te kunnen gaan.
Ondertussen blijft het zo goed als leeg op de markt van vrije
genade, want daar zie je alleen af en toe enige hoeren en tollenaren,
die het gros belijders zullen voorgaan in het Koninkrijk der
hemelen.
Voorvechters van een aangepaste aanbod-van-genade-leer
(dus een leer zonder de verdoemende bediening der Wet), kunnen
Christus nooit preken, zoals Hij Zichzelf openbaart, namelijk als
het Einde der Wet, tot rechtvaardigheid, een ieder die gelooft.
Mensen die zich niet bewust zijn van de overzetting van de
dood in het leven, zijn dus niet door de enge poort gegaan, want
daar verliest een zondaar zichzelf in Christus. Mensen die niet
door de enge poort gaan om de smalle weg te betreden, zijn dus
ook onkundig aan dit versje: “‘k Heb alles verloren, maar Jezus
verkoren, wiens eigen ik ben.”
Mensen die niets van hun overzetting in Christus weten kunnen
wel op het aanbod van genade ingegaan zijn, zoals de dwaze
maagden, maar ze zijn niet door de enge poort gegaan en dus over
de muur geklommen. Dat zeg ik niet. Het zijn Christus’ eigen
woorden: “Voorwaar, voorwaar zeg Ik ulieden: Die niet ingaat
door de deur in den stal der schapen, maar van elders inklimt, die
is een dief en moordenaar”, Joh. 10:1.
Bij een aangepast Evangelie-aanbod (dus buiten het recht om)
kun je van alles aannemen, het geloof in Christus onderstrepen,
de goede belijdenis belijden, maar je kunt er honderd jaar mee
worden, zonder dat je het ooit van God hoeft te verliezen. Dat is
dus ook de dood in de pot.
Misschien begrijpt u nu een beetje dat het kuddeke van Gods
welbehagen in onze dagen -dat Christus in Lukas 12:32 al klein
noemt- bijna uitgestorven is. “En de dochter van Sion is overgebleven
als een hutje in den wijngaard, als een nachthutje in den
komkommerhof, als een belegerde stad”, Jes. 1:8.
Zeg nu niet dat dit de realiteit niet is, lezer, want dan weet u
4 4