Het water.qxd - Providence Mountain Ranch

kan niet gezegd worden van alle mensen, hoewel zij van nature
dood zijn in zonde en misdaden. De roeping tot degenen die
geroepen zijn, is dus wel degelijk geadresseerd. Het aanbod van
vrije genade is wel tot alle doden gerícht, maar alleen de doden
waarover onze tekst spreekt zullen horen en leven. Niemand kan
zich echter verontschuldigen, want van nature zijn we allen geestelijk
dood, maar niet alle doden zijn een lijk voor de Wet. De
bediening des doods vindt zodanig plaats in de doden van onze
tekst, dat zij der Wet sterven. De doden uit onze tekst van overdenking
zijn daarom schúldig dood bevonden. Daar weten onontdekte
zondaren niets van. Dezulken leven in de zonde en weigeren
hun doodstaat te aanvaarden, laat staan dat zij hun vonnis
aanvaarden.
3. HET GEVOLG VAN DE ROEPING
We hebben het tijdstip van de roeping gezien, en het adres van
de roeping, zodat nu het gevolg van de roeping aan de orde is. We
hebben er al het een en ander van gezegd, maar we kunnen over
dit goddelijke wonder eigenlijk nooit te breed uitweiden. Dat de
doden de stem van de Zoon van God horen zullen is al een eeuwig
wonder, maar dat ze ook daadwerkelijk leven is een dubbel wonder.
‘Horen’ en ‘leven’ zijn echter niet te scheiden. Tussen horen en
leven zit geen tijd, beiden geschieden in een punt des tijds, op hetzelfde
moment, hoewel het horen in orde aan het leven voorafgaat.
Er staat namelijk niet dat degenen die horen éérst levend gemaakt
zijn, maar die ze gehoord hebben, namelijk de stem van de Zoon
van God, die zullen leven, eeuwig leven. Het is dus horen en leven
en niet leven en horen. Het leven in Christus brengt een totale vernieuwing
met zich mee. Er verandert maar niet een beetje; de mens
in Christus is een vernieuwd mens, een nieuw schepsel. “Zo dan,
indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is
voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden”, 2 Kor. 5:17.
Als je een nieuw schepsel in Christus mag zijn, leef je niet meer
op je eigen kosten, maar op kosten van Christus. Hij is verantwoordelijk
voor de Zijnen en is alle dagen met hen, ook als ze door
droefheid kwijnen. Ze worden steeds Zijn hulp gewaar, in zielsbenauwdheid,
in gevaar. In Christus behoren we tot Gods huisgezin
en de Vader Zelf heeft de Zijnen lief met een eeuwige liefde.
Door en in Christus hebben wij een vrije toegang tot de Vader.
“Laat ons dan met vrijmoedigheid toegaan tot den troon der genade,
opdat wij barmhartigheid mogen verkrijgen, en genade vinden,
om geholpen te worden ter bekwamer tijd”, Hebr. 4:16.
U zegt: Ik ben nog onbekeerd, maar mag ik ook toegaan tot de
troon der genade?
5 0