Het water.qxd - Providence Mountain Ranch

niet overnemen, omdat Jones een arminiaan was. Integendeel, hij
waarschuwde ernstig voor de preken van Jones. Zijn vooroordelen
tegen ds. Jones werden echter weggenomen toen hij voor het
eerst onder zijn prediking verkeerde. De kracht en de zalving
waarmee ds. Jones was aangegord, was de reden dat ds. Morgan
ten volle overtuigd was dat Jones een prediker was die stond in de
kracht van de Heilige Geest. Ds. Jones was feitelijk geen echte
arminiaan, zoals er in onze dagen bij hopen op de kansel staan,
want hij preekte niet alleen het Evangelie, maar ook de Wet in al
zijn verschrikkingen van de toorn Gods over gevallen zondaren en
stelde zijn onbekeerde hoorders in de dadelijkheid voor Gods
rechterstoel, waardoor velen overtuigd werden van hun verloren
staat voor God en tot bekering kwamen.
Even afgezien van zijn (ondergeschikte) arminiaanse gevoelens,
kon de prediking van ds. Jones in feite vergeleken worden
met de prediking van de apostel Petrus op de Pinksterdag! Een
krachtige prediking, zoals die van ds. Jones, waarin het bevel van
bekering en geloof centraal stond, kan feitelijk niet voor arminianisme
versleten worden, al lag ds. Jones wel een bepaald accent
op de menselijke beslissing, die een rechtgeaarde calvinist niet
voor zijn rekening zou nemen. Toch gebruikte de Heere ds. Jones
in Zijn dienst tot veler bekering. Een geestelijk levende ‘arminiaan’,
zoals ds. Jones er één was, is altijd nog beter dan een dode
calvinist, zonder overigens het arminianisme maar één voet grond
te geven.
Ds. Morgan kreeg dan ook direct berouw van zijn vooroordeel
tegen ds. Jones en voelde dat hij de kracht des Geestes miste
waarmee ds. Jones bedeeld was. Dat bracht hem in de binnenkamer
en smeekte de Heere om ook de kracht van de Heilige Geest
te mogen ontvangen. Dat gebed werd verhoord, en het gevolg
daarvan was dat ds. Morgan en ds. Jones nauw samenwerkten om
leiding te geven aan het wonderlijke werk van God dat in die
dagen in Wales plaatsgreep. Tijdens de samenwerking met ds.
Jones wierp ds. Morgan zijn calvinistische grondslag echter niet
overboord. Hij hield staande dat de waarachtige bekering geheel
het werk van Gods Geest is, maar wel heeft hij van Jones geleerd
dat dodelijk fatalisme pure geestelijke zelfmoord is. Ds. Morgan
koesterde een diep respect voor ds. Jones, zonder hem in alles te
volgen. De samenwerking van ds. Morgan en ds. Jones is zeer
vruchtbaar geweest en we zien hierin duidelijk het vrijmachtig
genadewerk des Heeren verheerlijkt, hoewel dat ook door sommigen
in die dagen verdacht gehouden werd. Waar koren is, is kaf
en dat kwam ook toen wel openbaar, maar we moeten nooit het
kind met het badwater weggooien.
1 1 8