Het water.qxd - Providence Mountain Ranch

wordt niet of nauwelijks meer gehoord vanaf de ‘gereformeerde’
kansels. Enerzijds durft men niet meer te separeren op het
scherpst van de snede tussen Wet en Evangelie, tussen schijn en
zijn, dood en leven, vloek en zegen, hel en hemel. Anderzijds
wordt het Evangelie van vrije genade voor de slechtste aller zondaren
angstvallig weggemoffeld, om de tragische reden, dat men
bang is dat hoeren en tollenaren de godsdienstige massa zullen
voorgaan in het Koninkrijk der hemelen.
Sommigen zeggen dat ik niet zo moet ‘vechten’ en ‘ruzie
maken’. Dat verwijten ze mij, omdat zij Christus dat verwijt niet
durven maken. Christus lag voortdurend overhoop met de
Judaïsten tijdens Zijn omwandeling op aarde. Paulus werd voor
een pest en een oproerkraaier uitgemaakt, omdat hij het zwaard
van het Woord hanteerde. Paulus was echt geen diplomaat die het
iedereen naar de zin trachtte te maken, zoals er nu bij hopen op de
kansel staan. Maar het scheelt me niets of ik nu voor een vechter
uitgemaakt wordt of niet, het is een erenaam voor degenen die
onder de Banier van Koning Jezus strijden. Tante Lena (...) zou
zeggen: “Het laat mij Siberisch koud hoe mensen over mij denken.
Weet God van ons af, dát telt!”
Het water des Levens stroomt wel door een vuile goot, maar dat
kan de godsdienst nu juist niet verdragen. Ze houden van witgepleisterde
graven, van schoonsprekerijen, maar of de leer van
Christus in het geding is, scheelt ze niets. Als de leer van Christus
het niet waard is om verdedigd te worden, bewijzen degenen die
dat vinden de Geest van Christus te missen. Maar als je de Geest
van Christus mist, komt Christus je ook niet toe (Rom. 8:9).
Onlangs hoorde ik een dominee over de rechtvaardiging door
het geloof preken, maar hij legde alle nadruk op het geloof, alsof
het geloof de mens rechtvaardig maakt. Zo is het echter niet. Gód
is het Die rechtvaardig maakt, maar daar had die dominee het niet
over, laat staan dat hij preekte hoé dat geschiedt. De toepassing
moesten zijn hoorders er zelf maar bij denken. Als God een verloren
ziel in Christus rechtvaardigt, krijgt die ziel het geloof er noodzakelijk
bij, maar het geloof bewerkt mijn rechtvaardigmaking
niet, dat doet God. Het geloof is slechts het middel van deelachtmaking,
maar niet de bewegende oorzaak. Genoemde dominee
preekte wel rechtzinnig en schreef alle werkzaamheden van de
mens wel aan de genade toe, maar ondertussen preekte hij de
rechtvaardiging in het verlengde van de werkzame mens. Het is
de mens die gelooft, die liefheeft, die begeert, die bidt, die zoekt,
die..., nu ja, vul maar in. Nee, daar was niets van God bij. Als God
een ziel redt van het vonnis der Wet, wordt de mens er finaal buiten
gezet met al zijn zogenaamde ‘geloofs’(!)werkzaamheden!
6 5