Het water.qxd - Providence Mountain Ranch

U zegt: Maar dat is een voorwaarde!
Nee, het sterven aan de Wet is geen voorwaarde, het is een
soevereine daad van de Heilige Geest. Paulus had toch niet
gevraagd dat de Wet bij hem inkwam? God had ook niet aan
Paulus voorgeschreven dat hij eerst aan de Wet sterven moest om
Gode te kunnen leven. De Wet kondigde zich ongevraagd áán; de
goddelijke vierschaar werd zonder zijn toestemming in zijn geweten
gespannen en toen is Paulus gestorven. Ja, en dan ben je aan
het einde van de Wet, dan hoor je de stem van de Zoon van God,
tot vergeving der zonde en het eeuwige leven!
Je hoeft het echter niet af te wachten, want Christus roept niet
af en toe. DE URE KOMT EN IS NU!
U zegt: Maar ik heb Zijn stem nog niet gehoord.
Dat komt omdat u niet der Wet gestorven bent. Dóden zúllen
horen! God maakt geen levenden, maar dóden levend. Genade is
echter vrije genade, want de doden in onze tekst hoeven niet hun
best te doen om op de roeping in te gaan. Zij horen omdat God hen
doet horen en daarom leven ze. Ze krijgen geen sterke benen om
op te staan. Ze staan in en met Christus op. Het graf kon Hem niet
houden en omdat Hij leeft, leeft de Kerk. U zult begrijpen dat als
u nog vrij en blij rondloopt en nog een beetje bewegingsvrijheid
hebt in uw godsdienst, dat u niet tot de doden behoort van onze
tekst. Uw ongeloof houdt u uit het graf van Christus!
Goddelozen! Het kruis en het graf van Christus is niet tot uw
ondergang, maar tot uw eeuwig behoud! Ik wens u daarom een
gezegende begrafenis toe, want sterven met Christus is een gezegend
sterven. De weg naar de hemel loopt door het graf van
Christus. Er is maar één dood waarover niet gerouwd hoeft te worden,
zelfs niet gerouwd mag worden, en dat is de dood van
Christus. Wel met berouw vanwege onze zonden, maar niet vanwege
de plaatsbekleding van Christus voor de Zijnen. Hij zei tot
de dochteren van Jeruzalem: “Weent niet over Mij, maar over
uzelf en over uw kinderen.” Christus behoeft geen medelijden, Hij
was geen martelaar, maar Middelaar en Plaatsbekleder voor de
Zijnen.
De dood van Christus is het leven voor de Kerk, want Hij is
gestorven om onze zonden en opgewekt tot onze rechtvaardigmaking.
En als de Zoon gaat spreken in de kracht van Zijn opstanding,
komen de doden tot leven. “Vrees niet; Ik ben de Eerste en
de Laatste. En Die leef, en Ik ben dood geweest; en zie, Ik ben
levend in alle eeuwigheid. Amen. En Ik heb de sleutels der hel en
des doods”, Openb. 1:18.
De stem van de Zone Gods kan door de doden van onze tekst
niet wederstaan worden. Zij zúllen horen en zij zúllen leven. Dat
4 9