magazyn

I N YOUNGS NACHTGEDACHTEN» 547
de zekere prooi , de wettige buit van het verderf,
„ zyn 'er eenigen die wel recht ftuuren , doch een
,, woedende orkaan fteekt op en dryft hen verre van
„ hunne hoop. Anderen zetten met eenen onvertraag-
„ den moed, vlak tegen wind en ftroom, hunnen tog6
„ voort, 1
maar wanneer hunne krachtige poogingen ver-
,, diend hebben de haven te bereiken, en zy dezelve
„ na lang worftelen in het gezicht krygen, is alles ge-
, wonnen; — alles verboren. Hoe fterk hunne rie-
„ men waren, hun lot is nog fterkcr; zy itranden en
„ vergaan terwyl zy triomfeeren. De meesten vergaan
„ in onweêr. Eenigen gaan plotfclyk te gronde; de
„ baaren fluiten zich over hen en over hunne naamen,
5, en de dag van morgen weet niet dat zy ooit geboo-
„ ren wierden. Anderen laaten een korte gedachtenis
„ na, gelyk een dryvende vlag, wanneer de kiel door
„ de baaren is ingezwolgen; zy dryft een oogenblik
„ en wordt niet meer gezien, Hoe weinigen zyn
„ 'er on^er een gunftig gefternte gebooren, troetelkin-
, aeren der Voorzienigheid , lievelingen van een ge-
„ lukkig lot, die', beladen met alle hunne wenfchen ,
„ met opgezwollene zeilen de gewenschte haven be-
„ reiken! en zelfs deezen, met alle hunne wenfchen
„ beladen, klaagen ook eerlang ; zy zyn wel bevryd
„ van het ongeluk maar niet van de natuur: — detyd
„ is voor hen zo gevaarlyk als de ftorm; de aandrui-
„ fchende vloed der jaaren flaat hunne krachten neder,
„ hunne ontelbaare ontkomingen eindigen in hunnen
„ ondergang."
Ziet daar een Metafora , zo uitvoerig als het met
welvoegelykheid gefchieden kan in een dichtftuk , en
dat by wyze van aanhaaling, niet als een Epifode of
Nn 3 Al-