magazyn

jrjï DE W A A R E
In de eerfte opwelling van vreugde liep hy naar REI­
MAR. - Ach, myn lieve lieffte vriend, denk eens
— myn lot! — ik heb vyfrig duizend gulden getrok r
ken. Gy arme goede jongen hebt niets. Ik heb het
wel gedacht , riep REIMAR ; ik heb het wel gedacht!
my zal zo iets nooit gebeuren; ik gun u uw fortuin
van gantfcher harte, intusfchen zou it< het echter ook
gaarne gehad hebben de traanen biggelden hem
langs de wangen. Lieve REIMAR , zeide VRYMAN ,
hebt gy geld nodig, zo zeg het my flegts » ik wil if
alles geeven, wat gy hebben wilt. Toen viel hy REIMAR
in de armen, en bekende, onder zuchten en traanen ,
alles wat wy reeds weeten; namelyk dat hy HELENE
meer dan zyn leven beminde ; hy had dikwils zyne
neiging zoeken te onderdrukken; toen hy in de lotery
gelegd had , was 'er een llraal van hoop in zyn hart
opgegaan ; had hy een prys getrokken, hy zou haar
zyn hand hebben aangeboden; de moeder en dochter,
die zyn karakter kenden, zouden hem denkelyk niet
hebben afgewezen; en wat hy nog al verder in de opwelling
van zyn hart jegens zyneu vriend openbaarde.
VRYMAN ftond veriteld , en hoorde opmerkzaam
toe. Myne zuster, zeide hy ? gy moet haar dan zeer
lief hebben. O meer dan ik zeggen kan , riep de
jonge minnaar uit. Had ik wat getrokken; ' doch
dat is voorby, ik moet 'er maar niet meer aan denken.
Vergeet, lieve VRYMAN, vergeet alles wat ik u gezegd
heb, en wees verzekerd dat ik my over uw geluk oprecht
verhcuge. Gy zyt immer myn lieffte vriend en
IJELENES broeder!
VRYMAN wille antwoorden, doch REIMAR wierd geroepen.
Het geen hem deezen toevertrouwd had hield
nu zyn gantfche ziele bezig. Het is zo een goed eerlyk
i