magazyn

884 L O F R E D E N V A N fl E Y N E,
rechten verfchaffen. De oude gedenkftukken zyn overal
verttrooid aantetreiTen , geen plaats bevat dezelve
allen te faamen. Hy die alles zien wil, moet niet alleen
Italiën, maar zelfs Engeland, Spanje, Vrankryk,
Duitschland doorreizen, en dan zelfs zal hy alles nog
niet te zien krygen. Maar de oudheidkundige , van
wien wy fpreeken , moet toch de voomaamfte kunst,
werken gezien en beftudeerd hebben, en van de overige
een historifche kennis bezitten, welke hem teekeningen,
prenten, afgietfels en berichten verfchaffen.
Van alle deeze voorrechten, welke natuur, vlyt eti
geluk geeven moeten, bezat WINKELMAN een grootere
maate, dan mogelyk ooit eenige Oudheidkenner beze»
ten heeft. De oude Romeinfche en Griekfche Literatuur
had hy met de Schoolftudiën en als Schoolmeefter
in een groter omvang, en met meer oordeelkundige taalkunde
gevat, dan anders de Oudheidkenners gewoonlyk
hebben. De Griekfche Literatuur , die de ziel en het
leven der gantfche Oudheidkunde is, vindt men zelden
onder hen. Reeds hierdoor kon WINKELMAN in onnoemelyke
gevallen , zich boven de Oudheidkundigen
van Italiën verheffen. Hy had de beste Schryvers der
Oudheid geleezen , zynen fmaak naar de grootfte modellen
van Griekenland gevormd , zyne verbeeldingskracht
met beelden uit HOMERUS en PLATO aangekweekt,
en vooraf een rykdom van Mythologifche, Historifche
en Dichterlyke kundigheden ingëoogst, eer hy nog aan
het gebruik dacht, dat hy 'er voor de oude kunstwerken
van maaken moest. De rust, die hy vervolgens
in 't midden eener groote en uitgezochte boekery genoot,
verfchafte hem eene uitgebreide belezenheid, zelfs
in de fchriften van verfcheide hedendaagfche taaien; en
de eenzaamheid , de fchoone landouwe , waarin hy
leef-