magazyn

?00 OVER DE LAATSTE ONDERNEEMING VAN DEN
dat op een deezer eilanden moest verfteeken zyn. Uit
dien hpofde was ook de zee vol fchepen , floepen
en booten. Hoe woest dit eiland ook ware, vreesde
de Bergfchot echter dat het zou doorfnuffeld worden
en voerde terftond, na zyne terugkomst, den Prins, SUL­
LIVAN en NEILL , midden in een dik woud dat in een
hol was. Hier liet hy ze den nagt over ziiten, en
zocht ze 's morgens weder op. Zy gaven hem ook
last, om met zyn boot op kondfchap uittegaan, wat de
Generaal CAMPBELL verricht had. Hy g i n g heen; doch
vernam dat hy 'er nog niet geweest was, maar deezen
dag zeker verwacht wierd.
SULLIVAN bevond zich iets be(er, en floeg voor om
het eiland te verlaaten , en naar het vaste land, om (ireeks
Moidard, te gaan,daar men minder gevaaren te wachten
had. De Bergfchot wilde den Prins niet verlaaten,
en had vast belloten zyn leven voor hem opteoiferen.
De Prins getroffen door deeze proeve zyner liefde"
toonde lust om hem medetenemen ; doch SULLIVAN
bragt hier tegen in,dat men,behalven het gevaar,daar
zy aan bloot gefteld waren, de zwarigheden bedenken
moest om levensmi kielen te krygen, en hield het hierom
niet voor raaizaam hun gezelfehap te vergrooten.
Zy beflooten dus deezen nacht zonder hem te vertrekken;
de Bergfchot fmolt in traanen, kustte de hand van
zynen beminden Prins , die eveneens getroffen was en
weende. By het vertrek van den Prins wierp hy zich
aan ftrand op zyne kniën,en bad God dat hy deszelfs
leven behouden mogt. Zo als het dag wierd, ontdekten
zy dat de fcheepen en floepen op zee rondkruisten,
en verfcholen zich op het Eiland Sudwist.
De mwooners ontvingen hen zeer wel; zy bleeven 'er
drie dagen, en dankten hunne agt matroozen af, wien
de