magazyn

PRETENDENT IN ENGELAND IN 1746. 7&5
Toen nu de Prins in deezen langen gang van het
huis door een menigte Onderofficieren omgeven was,
trad de Majoor van VAUDRJEUIL zelfs te voorfchyn, en
bond den Prins handen en voeten, doch niet met touwen
, maar met tien el Karmozyn lint , dat hy hiertoe
medegebragt had. De Prins zeide hierop: „ Gy doet
nu iets, dat voor een Officier niet wel past, maar
„ zeer laag en vernederende is;" doch de Majoor deed
als of hy niet hoorde. Toen hy nu zo gezwachteld
was, gelyk men een kind pleegt te bakeren, wierd hy,
als een dood lichhaam, door vier Onderofficieren in een
koets gedragen, in welke de Overfte van tiet Garderegiment,
de Hertog van BIRON zat. De Prins wierd nevens
hem geplaatst , en tegen hem over zaten de Majoor
VAUDREUIL en een ander Officier. Hier vraagde
de Prins heel koel ; „. Wat wilt gy met my doen ?
„ wilt gy my naar Hanover brengen en daar verkoo-
„ pen?"
De Marquis DE CHATELET was Gouverneur van
Vincennes, en ken'e en beminde den Prins, en wierd
ook weder van hem bemind. Zo als zy aan 't flot
kwamen , wierden de bruggen nedergelaaten en terttond
achter hen weder opgehaald. Zo als de Prins den Marquis
DE CHATELET - zag , zeide hy met een minzaam
en getroffen gelaat: „ Ik wilde u wel omarmen, maar
„ gy ziet dat ik niet by u komen kan; kom gy by
„ my, myn vriend!" De Marquis zag dat de Prins ge.
bonden was, gaf een kreet van afgryzen en zeide: God,
wat zie ik! hierop liep hy naar hem toe, en ontbond
hem zelfs met beevende handen , wierp zich voor zyn
voeten, befproeide ze met zyn traanen en zeide; dat
is de ongelukkigftë dag mynes levens! waarop de Prins
op de zagtftc wyze antwoordde: „ Ik zal nooit den
Aaa 5 „ vriend